Menu
Gildia Pióra na Patronite

Jedynie niebo od czasu do czasu płacze. Ale tylko w nocy. Jak nikt nie patrzy. Jak rozmawiam z nim. W dzień zaś ubiera szarą suknię. A może to srebro? Słońce bezradnie stara się przebić przez chmury, jak leśne zwierzę złapane w pułapkę złego kłusownika. Są chwile, kiedy mu się udaje. Ale czy warto? Czy warto tak heroicznie walczyć z chmurami, by po zwycięstwie patrzeć z góry na smutnych, zmęczonych, chorych ludzi, którzy wciąż się spieszą jakby znali datę swojej śmierci i chcieli zdążyć załatwić wszystkie ważne sprawy?

17 574 wyświetlenia
166 tekstów
54 obserwujących
  • 15 May 2011, 23:11

    Piękne Tomaszu, piękne.