coś o tym wiem.

Piękne...niby jedni ludzie odchodzą, drudzy przychodzą, niby Nas to nie dotyczy, gdy mówimy ogólnikowo...ale kiedy kogoś zabraknie ,,i uporczywie go nie ma" tworzymy bezmiary tęsknoty... Wysychamy...

niestety prawda...

Każdy stół ma takie miejsca, wiatr zabiera jedne ziarnka piasku, a inne przynosi...
Choć podobne, to każde jest inne, nie ma "dwóch jednakich spojrzeń w oczy"

Bo chyba tak to właśnie jest. Kiedy kochamy uznajemy godziny za miesiące i dni za lata, a każda chwila nieobecności jest wiecznością.

Piękny tekst Giulietko.

no, uporczywie.

i osmiele sie POtwierdzic, ze to o tych ludziach niezastapionych , ktorych ponoc nie ma, to mit

Ośmielę się stwierdzić, że bywają miejsca nie do zastąpienia, one już zawsze będą nam przypominać, "że ktoś tu był, a potem nagle znikł i uporczywie go nie ma"...

Dziękuję za opinie i pozdrawiam ciepło.

Brzmi jak tren... smutno, ale pięknie.
Pozdrawiam :)

Jaka to smutna myśl, ale do bólu prawdziwa

... i trudno je zapełnić kimś innym... ponad ćwierć wieku doświadczenia wie co mówi...

:-(