:-))
Jak myśl zaplątana, to i rozwijać trzeba ;-)
A piękna jest świadomość, że istnieją duszyczki, które te rozwinięcia chcą czytać :)

Miłego, spokojnego wieczorku Damianie :-)

Marysiu, jak zwykle u Ciebie można liczyć na piękne rozwinięcie myśli... :)
Przemyślałem i zgadzam się, jak najbardziej :-)

Słodkich snów!

Jeden z wielu ;-)

Ano prawda... Często mamy złote rady dla innych, a sami już tak sobie świetnie doradzić nie potrafimy.

A ja najbardziej lubię rady, które tak łatwo przychodzą, gdy przyglądamy się innym, a są tak mało oczywiste, gdy mamy do dyspozycji tylko własne odbicie.
Ot, ludzki mankament niestety.

"Krzywe zwierciadło" naszych oczu, ale i duszy... Oceniamy człowieka wedle swojej miary, bo... nie potrafimy inaczej.

"Na Twoim miejscu zrobiłbym to... tamto... w każdym razie inaczej..." - tak częste słowa, które nic nie znaczą, bo przecież nikt nie jest na naszym miejscu i nigdy nie będzie.

Patrzymy na innych przez pryzmat siebie, tego jak my żyjemy, czujemy, myślimy, jacy jesteśmy. Niektóre cechy/zachowania innych wydają nam się dziwne i niezrozumiałe, ale rzadko kiedy są nam one całkowicie obce, choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę... I na odwrót, coś oczywistego dla nas, może u innych występować jedynie w szczątkowej postaci.

W krzywych zwierciadłach widzimy "karykatury" siebie (coś wyolbrzymione, czego innego prawie nie ma) czasem "upiększony" obraz siebie.
Bo myśląc o innych i określając ich - chcąc nie chcąc - porównujemy... zawsze do siebie (lub naszych wyobrażeń o sobie).

Dziękuję Wam życząc miłego wieczorku :-)

Ciekawa myśl :)

Poszukałaś drugiego człowieka w człowieku... :-)
Wrócę tutaj później ;-)
Pozdrawiam cieplutko!

... "krzywym zwierciadle" Naszych oczu...