To nie pierwszy mój pies @Radziem. Być może są i dobre wspomnienia ale ból pozostaje. Każdy przeżywa to inaczej.
Ten rok po prostu koszmarny i za dużo w nim złego.

Hm, trzy lata temu straciłem psa i były to dla mnie bardzo trudne chwile. Na początku i przez długi czas przeżywałem tylko stratę.

Dziś wiem, że z czasem pojawiła się u mnie wdzięczność za wspólne chwile. Akceptacja tego, że nie mogłem już nic zrobić. Tęsknota, która zamiast bólu, zaczęła przynosić dobre wspomnienia. Może w moim życiu pojawiło się więcej zadumy i chwil ciszy. Oraz świadomości tego, że to, kim teraz jestem, po części zawdzięczam spotkaniu z moim czworonożnym towarzyszem.

To wszystko przychodziło z czasem, stopniowo. Tak jakby śmierć psa była początkiem rozdania długiej serii kart, które sam przed sobą zacząłem odkrywać, dziwiąc się nieraz, że uczucia ukojenia żalu, ulgi i wdzięczności potrafią przyjść nieoczekiwanie.

Co zyskuje człowiek tracący ojca? Bądź psa? Bo jak na razie nie mam z tego nic.

Alkoholik straci "ukochaną", maltretowana kobieta toksyczną, zbędną "miłość", ten, komu się wydaje, że nic nie ma - zyskuje podwójnie ;-)))

Czasem strata jest zyskiem miejsca pod to, co idzie do nas jako nowe. Chociażby takie, ot, całkiem nowe życie. Pozdrawiam!

Tylko ile to wszystko skoro nic się nie ma.

Czasami wszystko, ale życie jest wszystkim. :)
Miłego wieczorku :))