Idąc ulicami miasta widzę twarze, słyszę głosy przechodzących obok ludzi.
Może ten byłby świetnym towarzyszem do rozmów.
Wiesz co?
Możliwe, że właśnie mijam człowieka z pasją.
Przypuszczalnego przyjaciela, przyjaciółkę.
Bratnią duszę.
Ale przechodzimy bez słowa.
Żeby później uświadomić sobie, że czegoś nam w życiu brak.