Kto kocha, ten cierpi :))
I powinien, choćby czasem.
Albo na dobry początek :))
A ON... klucze wrzucił do zakochanych serc :))

Życie jest za krótkie żeby kochać byle jak. " Krzyż" to próba.
Bywa, że chcemy zrzucić go z ramion, za szybko, za ciężki. Z nim nie po drodze. Ale czy zdąży zapłonąć to, co pod nim klęka?
Serce? :)
Andzia była w katedrze i zamknęła drzwi. Nieładnie! :)

Intrygujące. Ostatnie wersy kojarzą mi się z nadzieją, z czymś pięknym, dobrym darem z góry. Ale nie bólem - chociaż metaforą jest tu krzyż.

Ponownie trudne :) Mogłaby Autorka pisać prościej? :)
Pozdrawiam ciepło.

Z Bogiem miłość przejdzie największą próbę.
Ja tu znowu widzę obraz, tak piszesz, jakbyś to malowała.

urzeka niejednoznacznością

Mówiłem, że Bóg uśmiecha się do miłości? Mówiłem :)
Zza zamkniętych drzwi jeszcze bardziej. Patrzy i podziwia jak ludzie sobie z nią radzą :)
Pięknie.

Pozdrawiam.

Dla miłości dawno temu postawiłam swój świat na głowie, bo uwierzyłam w te zamknięte drzwi :)
Na dobry początek i warto było ten krzyż ponieść.

każdy Twój wiersz, myśl, ( a nawet komentarze :) jest warta wyróżnienia, pięknie Aniu.

Drzwi były zamknięte [.....]
stanął pośrodku i rzekł :pokój Wam! To powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się [.....].

Tak jest właśnie z miłością.
Ból, cierpienie i radość. Życie.

Napisać tak, żeby Syna Bożego ukryć w tekście, ale żeby widać było aż nadto - trzeba umieć.
Bardzo ładnie pani pisze, a poczytałem sporo.

Ukłon dla szanownej pani!

Tajemniczo dziś u Ciebie Aniu :-)

Ale odbieram tekst optymistycznie. I bardzo tu czytam o sobie :-)

Jeśli się uśmiecha, czy nie pokłada w ludziach wiary w dobro, czy szczeście miłości...?
W tekście, rozumiem, ujęta jest aura Boga, czuwającego... nad...?
Ciekawa kompozycja.