Łobuzie skrzydlaty, ileż Cię można prosić, byś zajrzał do przyjaciół, znajomych, świętych i grzesznikow:)

Ależ niespodzianka :)
Cieszę się bardzo :)

Ja tam lubię, kiedy Maryśka mnie mnie prosi..hehe..:))

Ściskam..:))

Halo halo anioły, tu ziemia :)

Arti, ja Cię bez proszenia uściśnę i skrzydła poobrywam :)

Wisienko, wiedzą :)

Witaj kochanie :)

Droga Ewo. I ja się z Tobą zgadzam.
Za trzy ostatnie zdania zostawiam ukłony 🌷.

A dziękuję, od razu mam na twarzy uśmiech :-)

Na rzucanie mną się nie zgadzam, a w reszcie masz Tomaszu rację :)

Droga Różo. Nie śmiałbym choćby jednego Twojego kolca uszczknąć :)
Kłaniam się pokornie 🌷

:))

:)

Zaznać ziemskiej goryczki... :))

Bardziej opisałam tu tych ludzi, którzy pomimo, że doczesność ich nie rozpieszcza dobrem, że chociaż twardo stapają ( na pozór) po ziemi - mają jakby przypisane w naturze myślenie o innych - bardziej niż o sobie. Bo ta potrzeba jest tak silna, iż bardziej wolą się zbuntować niż "poskromić" :)

Może zbyt mało wyraziście brzmi ta myśl :)
Oczywiście może mieć i wersję inną : marzyciele - halo, halo, tu ziemia :)

Yestem, trafiłeś w wersję trzecią :)
I też dobrze :)

Dziękuję i miłego dnia życzę :)

Lawinio, jak najmniej oby :)

Anioły zbyt potrzebne nam są :)

Dziękuję i pozdrawiam :)

Na zbuntowane Anioły też jest sposób :-)
Obciąć skrzydła i uziemić :-) p

Marysiu, trafiłem we wszystkie, ale nie odkryłaś na pozostałych śladów smoczych zębów. :D

Ola, brzydko się bawisz, zabieram Ci nożyczki i... przewód uziemiający. :P:D

Dobranoc. :))

Pomógł byś lepiej :-) p

Zgadzam się. I dlatego przynajmniej "czasem", chociaż to termin zbyt ubogi, lepsze jest niż zamiana abstrakcji na surrealizm :))

Dziękuję :)