Menu
Gildia Pióra na Patronite

Gdy pierwszy raz przeczytałam wiadomość od niego serce nie poczuło gwałtownej ekscytacji. Nie odpisywałam przez kilka dni, bo zastanawiałam się co znaczy ta mała uśmiechnięta buźka. Ale jestem kobietą i ciekawość zwyciężyła. I tak się zaczęło. Od wiadomości do wiadomości. A potem spotkanie. Niemrawe i nerwowe, z towarzystwem miliona pytań w głowie. Czy dobrze robię spotykając sie z nim? Nie znalazłam odpowiedzi. Wiedziałam tylko, że ta chwila jest ulotna i muszę ją wykorzystać. Muszę spróbować czy to to, czego szukam. Żyłam marzeniami i nadzieją,a uśmiech nie schodził mi z ust. Do czasu. Do czasu, gdy przyznał,że bardziej niż moje serce interesuje go moje ciało. Że możemy zostać przyjaciółmi z korzyściami, bo to na topie i nikomu nie robi krzywdy. Każde z nas będzie wolne,a gdy przyjdzie nam ochota to będziemy sie cieszyć z własnego towarzystwa. Nie mogłam. Nie zgodziłam się. Moje serce jest głupie, a umysł nie aż tak postępowy. Bo wciąż liczę na to, że gdzieś kiedyś spotkam kogoś, kto przewróci mój swiat do góry nogami. Będzie tym jedynym i pozostanie w mym życiu na zawsze. Na dobre i złe. A my pomimo życiowych burz będziemy żyć długo i szczęśliwie.

11 053 wyświetlenia
159 tekstów
2 obserwujących
  • 27 July 2018, 04:46

    Wiara góry przenosi. :)
    Powodzenia.