Ouua, paskudny zwyczaj!

Oby nam nie zabrakło manier:)

dopóki nóż jest w tobie, jest też w każdym kto cię kocha

wiemy

Nie przyszedłem rozmawiać, nie przyszedłem się kłócić,
nie przyszedłem prowadzić odwiecznej wojny.
Ja przyszedłem się kochać.

"Mam już jeden nóż w plecach i nie ma tam miejsca na następne.
Odpada dylemat: kawa - herbata?
Przyszedłem się kochać.

Zobaczyłem światło więc przyszedłem. Zadzwoniłem i otworzyłaś.
Nie przyszedłem rozmawiać. Nie przyszedłem namawiać.
Nie przyszedłem zbierać podpisów. Nie przyszedłem pić wódki.
Ja przyszedłem się kochać."
MŚ
(wiem że wiesz że wiem iż wiemy)

Bo ja fajny yestem :D
Wzajemnie
Dobranoc :)

:)
lubię Cię

dzięki

A ja już czterdzieści ksiąg przewertowałem w poszukiwaniu źródeł. :D
Ładnie napisałaś.
Wzajemnie
dobrej i spokojnej :)

ups... coś się popsuło
to w środku to nie zacytowany tekst, tylko moja wypowiedź:)

nie wiem czy okrzykiem... raczej westchnięciem, a może skomleniem...

Przyjęło się uważać, że w stanie zranionym nie jesteśmy sobą, ale to nieprawda. To też my, tylko w stanie zranienia.
w pewnym sensie zawsze jesteśmy sobą... możemy być tylko bardziej lub mniej wewnętrznie rozdarci
zranione 'ja' poluje samo na siebie, bo w wyniku cierpienia jego świat został rozszczepiony na 'ofiarę' i 'prześladowcę'
wchodzi więc w takie rolę, które mają je ochronić... przed sobą samym
lecz na dłuższą metę role te okazują się jedynie sidłami, które utrwalają w nim bolesne schematy i wpedzają w błędne koło cierpienia i krzywdzenia, zarówno siebie, jak i innych...

Rozumiem, że chodziło o powrót do stanu przed zranieniem, ale to niemożliwe, to nowy stan, podobny do tego sprzed, ale bogatszy o blizny...
zgadzam się, powrót do stanu przed zranieniem jest niemożliwy, a może nawet niepożądany
natomiast blizny są po to, by pamiętać, a nie traktować je jak wciąż żywe rany

spokojnej nocy
:)

"eh..." było okrzykiem aprobaty, dezaprobaty, bolesnej zadumy, kompletnego załamania po moich słowach, czy może... bólu zęba? :)
Sam może nie, ale wykonując niektóre ćwiczenia, "czochrając" plecami o ściany, czy tańcząc nad wyraz ekspresyjnie można odrobinę pomóc. :)
Przyjęło się uważać, że w stanie zranionym nie jesteśmy sobą, ale to nieprawda. To też my, tylko w stanie zranienia. Ktoś inny w stanie zranienia może wyglądać zupełnie inaczej.
Rozumiem, że chodziło o powrót do stanu przed zranieniem, ale to niemożliwe, to nowy stan, podobny do tego sprzed, ale bogatszy o blizny...
Również pozdrawiam. :)

"Zranione zwierzę gryzie nawet tego, kto przychodzi z pomocą..."
eh...

gdy tkwi głęboko, sam chyba nie wypadnie...
jeśli ktoś go wyjmie/uda się go wyjąć samemu - hmm... to w zasadzie dzieje się jednocześnie - możemy go wyjąć tylko 'dzięki' komuś -
wtedy zdaje się, ze przechodzimy ze zranionego stanu świadomości na poziom, w którym mamy szansę być 'sobą'

pozdrawiam yestem:)