Brak samokrytyki kiedyś i tak zgubi :)
...ale o tym w części drugiej ;)

Piękna metafora! :)

Kamień potrafi ogrzać, osłonić i ożywić małe ziarenko i jeśli nie wydziobią go kruki, on mu wdzięcznością zakwitnie.

Dziękuję za poszerzenie zasięgu wzroku o Wasz punkt widzenia, Dziewczyny.;)

Kamień potrafi nasiąkać zapachem człowieka, stając się ucieleśnieniem stabilności istnienia, jakiejś pierwotnej fundamentalnej mądrości....jest miejscem milczącej pamięci lub materiałem do wznoszenia fałszywych pomników, chyba że to pomnik przyrody...

Fausti, przepiękna puenta!

Wiolu, pięknie wychwyciłaś tę wyżynę, która wymaga wyrzeczeń i wolność, która zakwita najpiękniej.

Arturo, potrzeba mi było tu Twojej dosłowności!;)

Xavier, uwielbiam tą Twoją inność, a może to po prostu wyjątkowość. :)

Aga, właśnie w tym tkwi ich chropowate piękno.

Dziękuję Wam za komentarze, które przerosły nie tylko moje oczekiwania, ale i samą myśl!:)
Miłego początku tygodnia.;)

Dzikie, smagane wiatrem porosty z wrodzoną skoliozą piękniejsze od holenderskiej masówki.
Fajne.
Pozdrawiam. :)

skały nie przekwitają tak szybko jak kwiaty ;)

ładna myśl Madziu;)