Dopóki człowiek nie doświadczy - teoretyzuje...

Pokora, to zderzenie się z czymś, co mnie przerasta...Doświadczając swojej małości, odkrywam swoją dziecięcość, bezbronność wobec niemocy i "zależność" od Ciebie - Taty - Boga - Miłości...
Biorę oddech, droga z Tobą - to kolejny krok...
(po szczeblach moich wad i niedoskonałości)
...
Najpierw umacniasz, a zaraz potem pokazujesz, że jeżeli chcę, możemy pójść dalej... Gdzie?
Tego jak zwykle nie wiem...
...
Ty jesteś drogą i prawdą i życiem...