Złe wspomnienia istnieją razem z nami i nigdy nas nie opuszczą, to jak z dziurą w sercu, gdy ktoś bardzo nam bliski odchodzi, zostawia wielką pustkę, można ją zapełnić pracą, obowiązkami, nowymi hobby, czy też inną osobą. Faktem jest jednak to że niezależnie od nas samych miejsca tego nie można zapełnić na nowo, jest ono zarezerwowane tylko dla jednej osoby i zawsze będzie, klatką staje się wspomnienie które istnieje bez swojego równie dobrego odpowiednika, bo jest jak płot budowany wokoło nas, jeśli w porę nie nauczymy się otwierać furtek, może okazać się że jesteśmy zamknięci na wszystko co wokoło nas. Tak rozum to najpiękniejsze i najstraszniejsze narzędzie, które potrafi budować mosty i tak samo mocno stawiać mury. Nie zapanujemy nad wspomnieniami do póki nie nauczymy się kochać nas samych