Dawno już ostygł zapach powietrza minionych dni. Tylko czasem cię widzę w snach. Widzę jak zbliżasz się do drzwi, które wiele razy mijałeś, jak cierpliwie ze strzępów dawnych radości wyznaczasz na nowo granicę mojego świata. Widzę jak przeglądasz się w obrazach wspomnień, które osadziły się w mojej pamięci. Widzę jak powracasz na znajome uliczki by odnaleźć się między śladami swego cienia. Swą obecnością rozświetlasz mi drogę, bym nie zgubił się na tych ścieżkach mego życia, które przecież dobrze znam.
Budzi mnie nadzieja, że staniesz przy mnie nim minie sen...
2 September 2010, 17:33
"Widzę jak powracasz na znajome uliczki by odnaleźć się między śladami swego cienia. Swą obecnością rozświetlasz mi drogę, bym nie zgubił się na tych ścieżkach mego życia, które przecież dobrze znam."
Nie mam słów, by opisać, jak bardzo trafiają Twoje myśli w moje serce..
Wielki szacunek.
2 September 2010, 16:35
A więc będę stał sobie na brzegu, wpatrzony w horyzont wsłuchując się w głos powtarzającego się echa niesionego przez nadmorski wiatr. I nie ruszę się z miejsca dopóki go nie usłyszę :)
2 September 2010, 16:08
"...ze strzępów dawnych radości, otuchy i nadziei wyznaczasz na nowo granicę mojego świata..."
...to słowa, które można również odbić echem i skierować do uszu autora myśli:)
2 September 2010, 10:17
Nie można uciec od wspomnień, nie można uciec od snów , które chcemy wciąż snić...............bardzo wymowny tekst przepełniony nostalgią i tęsknotą
2 September 2010, 09:36
Ostatnie dwa zdania szczególnie do serca przemawiają:))
kolejny klejnocik spod twego pióra ...porywam
Pozdrawiam