Czy boję się śmierci, pytasz? Nie wiem. Nie wiem! Nie pytaj więcej. To brzmi tak, jakbyś chciała mi ten lęk dać. Chociaż... Nie, nie boję się jej. Nie boję się. Przeraża mnie tylko to, w jaki sposób przyjdzie. I tak umieram. Powoli, ale jednak. Jak każdy. Jedyne, w czym mnie złości śmierć to to, że nie wiem, kiedy i czy Cię jeszcze zobaczę. Ba, nie chcę widzieć. Czy przed jej przyjściem będę mógł Ci pwiedzieć w koncu, jak bardzo Cię kocham? Czy dopiero kiedy wezmę ją na plecy szepnę cicho i dopiero ktoś Ci to przekaże? A może będziesz wtedy przy mnie? Jak trudno mi o tym rozprawiać. Nie chcę umierać, ale nie boję się śmierci.
Głupie, prawda?