Czuję się... dziwnie? Chodzę tak, jakbym latała. Udaję, że ta ziemia nie jest moją ziemią, że jestem w tym świecie przelotnie. Dali mnie na przechowanie, na chwilę, potem sobie pójdę skąd przyszłam. Przecież nie mogę żyć tutaj. To nie miejsce dla mnie. Nie jestem elementem. Nie mam tak skrojonych boków, by wpasować się idealnie. Za dużo myślę, zdecydowanie za dużo. Sama wkładam swoje myśli między bajki. Przecież to ma miejsce tylko w mojej głowie. Świat rzeczywisty jest o wiele twardszy. Momentami mam wrażenie, że ulecę w górę. Zmieszam się z powietrzem. Będę tańczyć, tak jak ono mi zagra i mimo to będę czuć się wolna.