Menu
Gildia Pióra na Patronite

Człowieka można porównać do takiego kwiatu, który w nieurodzajnej glebie zasusza swoje piękno, ale ma tą zdolność, że przenosi się na pole żyzne i tam po raz kolejny rozkwita i czasem jako zupełnie inny kwiat, o jeszcze piękniejszych barwach, kształtach, właściwościach i z cudownym niepowtarzalnym jedynym smakiem, do którego jeden ktoś ma klucz.

297 589 wyświetleń
4773 teksty
34 obserwujących
  • fyrfle

    29 October 2016, 13:30

    To tak jak z czrnomarszowymi i tymi co idą do pracy, gotują obiad, rodzą dzieci, a wieczorem są najlepszymi kochankami - ich światy nigdy się nie zejdą, to przepaść, jedni idą z głową w chmurach nie dotykając stopami ziemi, a drudzy jak najbardziej czynią ją żyzną i sensowną.

  • 28 October 2016, 19:08

    Waszmościanka powiada: dbaj; waść zaś rzeczesz: po co?...tak oto objawiły się dwa światy...

  • fyrfle

    27 October 2016, 22:37

    Waści powiadasz pokornie cierp, a ja powiadam żyj.

  • 27 October 2016, 19:41

    myślę, że to jednak człowiek (w odróżnieniu od roślin ) sam kreuje swoją rzeczywistość...otoczenie albo pomaga, albo przeszkadza- jak Pan chcesz...z czasem każda eksploatowana gleba staje się jałowa, mniej w niej składników odżywczych- trzeba dbać o glebę zasilając ją odpowiednimi środkami- inaczej nie pozostaje nic innego jak (z poczuciem że coś się zawaliło) szukać innej...oby pól starczyło...

  • fyrfle

    27 October 2016, 19:17

    Korzenie stają się tym czym jest nowe podłoże, a starą ziemie dokładnie się usuwa.