Człowiek nie boi się wysokości, głębokiej wody ani miłości. Obawia się upadku, utonięcia i złamanego serca.
20 November 2013, 20:45
Jacku, tak wielkie znaczenie nadałeś tej myśli swoimi słowami, dziękuję Ci.
Aniu, dobrze jest Cię znów widzieć w moich skromnych progach :)
Pozdrawiam!
15 November 2013, 12:33
Twoje skrzydła, są już dojrzałe.
Ta myśl jest dowodem.
Ujęta doskonale.7 November 2013, 13:21
Dziękuję Wam bardzo serdecznie, że zatrzymaliście się przy mojej sentencji. Jest mi naprawdę ogromnie miło. Dzięki Wam rosną mi skrzydła u ramion :)
Kochana Gwiazdko, jak to dobrze, że znów zdołałem Cię tu zwabić :)
Erdeńko, nawet nie wiesz jaką wspaniałą niespodziankę mi sprawiłaś. Dziękuję Ci z całego serducha, że widujesz w moich tekstach dawnego Adnachiel'a :)
6 November 2013, 23:10
Pięknie, a do tego jak prawdziwie..
Chociaż tak nalrawdę boimy się wszystkiego.
Czegoś mniej, czegoś bardziej.
Ludzie, żyją w ciągłym strachu lrzed rzeczywistością...~ Oliwka
6 November 2013, 17:34
Obawiamy się tego, że znowu coś nam nie wyjdzie.. i z góry zakładamy porażkę..
Wciąż Twoje myśli są warte poświęcenia czasu na ich rozmyślenie.. Pozdrawiam.. Dawna Czytelniczka Twoich Myśli..