Czasem chciałbym być głupi. Jak większość, martwić się tylko o to, czy mój portfel nie jest pusty. Czasem myślę, że o wiele łatwiej byłoby, gdybym nie siedział do późna w nocy, roztrząsając zawiłości świata. Ile bym dał, aby moim największym dylematem w dniu było, z którymi znajomymi się spotkać.

Ale gdy o tym wszystkim myślę, dostaję od mojego umysłu mentalnego kopniaka w eteryczny tyłek moralności, który przypomina mi, że dostałem od losu wielki dar w postaci inteligencji. Posiadam te brzemię i powinienem być dumny, że myślę w świecie, gdzie ta czynność zanika. Nie mam zamiaru go zmarnować.

Także i Wy o tym pamiętajcie. Jesteśmy w pewien sposób wybrańcami, więc myślmy, do cholery, nawet jeśli czasem jest to trudne niczym samo życie.