... a ta ufność może zapalić w nas nadzieję na nowo... śliczna myśl, pozdrawiam Madzię! :))

Dziękuję Violu, miło mi czytać takie słowa od osoby, której wrażliwość podziwiam, a teksty uwielbiam...
Miłego wieczorku, pozdrawiam:)

Adnachielu, warto...bo nawet gdy mrok wydaje się być nieprzenikniony, tylko ufność wyprowadzi ku światłu...

Aniu, pięknie to ujęłaś, wiara jest często jedynym drogowskazem, któremu warto zaufać...

Sebastianie, ja też wcześniej o tym nie myślałam, ale gdy gaśnie nadzieja, szukamy wyjścia za wszelką cenę, a ta myśl jest efektem takich poszukiwań:)

Dziękuję za Wasze cenne refleksje, są wspaniałym światłem na drodze moich słów...

No pięknie Madziu...przyznam szczerze,że o tym nie myślałem...
Zaskoczyłaś mnie bardzo tą złotą myślą...a jakże dobrze skonstruowaną...
Pozdrawiam serdecznie :)

...bo z ciemności nadziei...wyłania się wiara...i rozświetlonym promieniem wskazuje drogę...

Warto czasem pójść w stronę tej ufności, by złożyć w jej ręce krzyż naszego serca.