Gdy było to dwa lata temu to dość dawno. Przez taki czas plotki zmieniają się wręcz w legendy. Ciężko jest po takim czasie stawić temu czoła i wszystko wyjaśnić. Czas pozwala naprawić, ale też biegnie nieunikniony. Obawiam się, że teraz może być Ci bardzo trudno z tym wszystkim... Niestety wszystko płynie a my tylko musimy zdecydować co z tym zrobimy.

co prawda, to prawda. Sama jestem w takiej sytuacji, gdy 2 lata temu chciałam coś zrobić dobrze wyszło bardzo źle a "moi przyjaciele" zamiast porozmawiać i wyjaśnić zaczęli rozsiewać fałszywe plotki na mój temat nawet w klubie którym trenowałam.. Teraz mi samej jest ciężko iść wyjaśnić tą sprawę z trenerem.. a On im uwierzył bo to też jego przyjaciele, a mnie samą wyrzucił ... :(

Nie wybacza się fałszu, którym kieruje egoizm, nie wybacza się zdrady innych i samego siebie, zdrady swych własnych poglądów. Nie wybacza się łamania obietnic, lub tego, że złożone zbyt lekkomyślnie tworzą dziury w naszych sercach. Nie można wybaczyć samemu sobie, gdy zapanował nad nami strach, w chwili, gdy wszystko mogliśmy zmienić. Nie powinno się wybaczać, że ktoś nie chce porozmawiać i wyjaśnić wszystkiego. Nie powinno się wybaczać traktowania kogoś lub traktowania nas jak zabawkę, jak zwykłą pustą rzecz. Nie powinno się wybaczać nerwowej agresji, niepotrzebnej, spowodowanej chęcią czyjejś krzywdy, agresji, którą osoba agresywna i tak byłaby w stanie powstrzymać. Nie powinno się zapomnieć, gdy ktoś odwrócił się plecami od Ciebie w potrzebie. Nie można wybaczyć, gdy ktoś nas niszczy, psychicznie lub fizycznie, gdy przez tę osobę przestajemy być człowiekiem, a stajemy się słupem soli z kończynami, którymi i tak zbytnio nie wiemy jak się posługiwać. Mam nadzieję, że ta odpowiedź wystarczy.

a czego Twoim zdaniem nie można wybaczyć? ja miałam bardzo dobre stosunki z ludźmi (przyjaciółmi) powiedziałam o parę słów za dużo i nasza (niby wspólna znajoma) miała w czymś pomóc, a zrobiła tak że nagadała kłamstw na mnie i oni się bardzo obrazili i sami syfu narobili.

Nie powiedziałabym, że każdemu. Są rzeczy, których się nie wybacza i nie zasługują na drugą szansę. To zależy od człowieka i tego ile w stanie jest znieść rozczarowań i bólu.

zawsze istnieje ryzyko ale druga szansa się każdemu powinna należy, jeśli człowiek ja wykorzysta to super jak nie to trudno..

Może i będą żałować szczerze, ale jesteśmy ludźmi. Potrzeba ogromnej siły woli, by nie popełnić tego samego błędu drugi raz. Znam ludzi obiecujących poprawę i wciąż kręcących się w kółko. Można dać szansę, ale nie można dać sobie nadziei, że ktoś tę szansę wykorzysta tak naprawdę.

to prawda, zgadzam się z Tobą, ale sądzę że każdy błąd można naprawić i warto dawać ludziom szansę jeśli nawet nas skrzywdzą ale przyjdą do nasz i szczerze przeproszą.

Wszystko kiedyś blednie, nie pamiętamy o tym, co było w dzieciństwie, mimo, że to miało na nas wpływ, mimo, że były wzloty i upadki. Są tylko epizody, które były dla nas szczytem marzeń bądź koszmarów. Każda decyzja niesie za nami jakieś konsekwencje, czas ma nam pomóc się z nimi oswoić, jeśli coś zaakceptujesz, to to odejdzie, prędzej czy później. Ja potrzebowałam dwóch lat, by jeden błąd po dobrych wspomnieniach stał się dla mnie czymś, co jest tylko pieprzykiem na skórze. Pamiątką po bliźnie, dobrą radą z przeszłości. Ze wszystkiego można wyciągnąć wnioski i wszystko może zostać za nami, bo w końcu my się poruszamy, chyba, że świat i rzeczywistość nam uciekają.

tak ale z czasem każda blizna robi się bledsza tak jak i np po operacji więc myślę, że tak samo może być ze złością czy gniewem po dłuższym czasie owe uczucia nie są już takie silne, ale mimo zadanego bólu czy można zapomnieć tez o wielu dobrych chwilach które były a tu jeden mały błąd i przekreślić wszystko i zniszczyć komuś życie??