I mnie odwiedziła. Był zimny, spokojny dzień, a jej czarne włosy unosiły się na wietrze a z uśmiechu płynął pokój.
Byłem tak przepełniony nienawiścią do wszystkich, że poprosiłem o tysiąc koni, które stratowałyby mych wrogów.
Ale ona nie myślała nawet o bitwie, w zamian dała mi swą dłoń i kilka godzin cudownego życia.
Poprosiłem, by została, została na zawsze, lecz ona tylko odwróciła się, a ja zapamiętałem, jak mówiła ,,Miej wiarę i ufaj w pokój, przebacz wrogom i patrz tam, gdzie chcesz, a nie tam, gdzie Ci wskażą."
Teraz już jej nie ma, pamiętam tylko czarny płaszcz.
Ona odwiedza każdego z nas - jeżeli i Ty spotkasz ją kiedyś...

... Pozdrów ją ode mnie.