Nie odebrałam Twojego komentarza w żaden obraźliwy sposób, ani, że negujesz istnienie choroby jaką jest depresja. Może nie do końca zrozumiałam temat SŁABOŚCI, dziękuję za dodatkowe wyjaśnienie :) I to ja przepraszam, moja odpowiedź była niejasna i słowo bzdury na pewno mogło nadać jej negatywny wydźwięk.

Nasze komentarze mogą czytać różni ludzie, również ci na początku walki z chorobami psychicznymi. Dlatego napisałam o pochodzeniu chociażby depresji, choć nadal jest to bardzo niezbadany grunt. Dziękuję za dzielenie się opinią :) i życzę spokojnego dnia!

To, że sama miałaś czy masz trudne życie, nie znaczy, że moje życie jest beztroskie. Również bardzo dużo w życiu przeżyłam i uważam, że mimo wszystko jestem bardzo silną osobą jak i bardzo wrażliwą. Poprzez to, że się cierpi jest się w stanie więcej, niż przeciętnie zrozumieć. To nie jest uszachetnienie tylko pokora. Być może nie umiem tego nazwać, piszę jak ja to widzę. Dziękuję za serdeczności. :-)

Możemy się nie zgadzać, ale nie piszmy kolejnych bzdur, że depresja jest oznaką lub konsekwencją słabości. Proszę, to jest CHOROBA. Nie spowodowana słabością. A zmianami w mózgu, o podłożu genetycznym, z powodu braku pewnych substancji. Rozmowa może pomóc nazwać problemy, ale nie wyleczy chorób w tym depresji, jej brak może spowodować nawet śmierć, ale sama rozmowa nie wystarczy. Fobie są też poważnymi zaburzeniami, lęki itd. Też do konsultacji z odpowiednimi specjalistami.

Myślę, że często jeśli sami czegoś nie doświadczymy, mimo empatii, wiedzy, nie jesteśmy w stanie tego sobie wyobrazić. W wielu sytuacjach to bardzo dobrze - jako zbędny ciężar.
Moim zdaniem cierpienie nie uszlachetnia. Nic dobrego nie daje.
Mam wrażenie, że z każdym kolejnym rokiem, mniej wierzę w ludzi, ich mądrość, dobroć itp.
Nie uczymy się na błędach, egoizm powala...
Życzę energii dobrej do znajdowania chwil wytchnienia i spokoju. Dobrych emocji.
Może trzeba psa lub kota przygarnąć?:)

Mam najwspanialszego psa na świecie! :) już od 12 lat jest ze mną i oby została jak najdłużej. Już trochę ślepa, głucha, łapki działają raz lepiej raz gorzej, do tego mnóstwo innych problemów zdrowotnych... ale trzymamy się razem. Przeszła ze mną prawie wszystko, dorosłam z nią a ona zdążyła się zestarzeć obok mnie.

Jednak, przepraszam... może to kolejne umoralnianie. Zwierzęta to duży obowiązek, koszty, wymagają czasu. Jeśli ktoś jest w kryzysie może tego nie udźwignąć - nie powinno się brać zwierząt BO ma się problemy emocjonalne czy choroby, żeby sobie pomóc. Zwierzęta oczywiście często pomagają (mój pies jest dla mnie pocieszeniem i wsparciem) ale nie są specjalistami czy terapeutami... a cierpią w ciszy gdy coś się dzieje. To powinna być przemyślana decyzja, trzeba pamiętać, że podejmujemy ją na lata... na naście lat... dlatego trzeba ocenić swoje siły, czas, wydatki itd. Przygarnianie wtedy ma ogromny sens i można pomóc naszym zwierzęcym przyjaciołom! A one odpłacają jedną z najpiękniejszych miłości świata :)

Dziękuję za radę :) od lat każdego dnia praktykuję szukanie powodów do radości, do wdzięczności. I polecam każdemu.
Ale choroba nie wybiera ;) i utrudnia. Osoba w depresji, osoba z fobiami i lękami utrudniającymi funkcjonowanie, potrzebuje po pierwsze pomocy specjalisty, być może leków, terapii itd. Potem powoli można wprowadzać praktykowanie wdzięczności, ćwiczenie oddechów, sprawność fizyczną i wiele innych :) jeszcze raz dziękuję i także życzę powodzenia! Bo każdy ma jakieś trudności.