Chyba nie potrafię zrozumieć jednej rzeczy, to chyba jest zbyt silne i mnie przerasta. Mogę krzyczeć, że boli, ale po co.. przecież i tak nikt nie usłyszy błagania o pomocną dłoń. Wyciągam ją, stoję obok Was, ale nikt mnie nie widzi, nikt nie słyszy. Nie potrafisz mi pomóc, Ty i Ty. Ty też nie. Zatracam się, upadam? Chyba tak. Stoję nad przepaścią, patrzę w dół i zastanawiam się co tam jest. Woda, ogień czy po prostu nie ma nic? Nic. Tak jak nie ma mnie. Stoję a głos w mojej głowie podpowiada mi jedno 'zrób krok do przodu'. Zrobię i spadnę łamiąc sobie wszystkie kości?