Boimy sie przyszłości. Minuty upływją nam powoli na rozmyslaniu "KIM MAMY BYĆ?". A jeśli tak naprawdę przyszłość nie istnieje? Przecież zawsze jest tylko tu i teraz, oraz to, co już było. Może naszym vademecum jest poznanie siebie a nie wypatrywanie i planowanie przyszłosci? To straszne... że wszyscy mamy czas na błędy, a tylko odważni szansę na przyszłość... a gdzie obiecany czas do namysłu?