Bo niby, to było Ich przeznaczenie.

Dwie różne drogi, napotkane zbiegiem okoliczności, stanowiły jedność.

Całe piękno życia, te wszystkie słowa, uczucia..Te wszystkie dni, które dziś odeszły w niepamięć.

"Będę silna, nawet Twe odejście nie stanie na przeszkodzie do bycia szczęśliwą".

A dziś, każdego dnia, włączam autosugestię.

Wewnętrze JA, utwierdza w przekonaniu, że los jest świadom mego życia.

Przeznaczenie jest takie wszechwiedzące..

Nie, nie będę Ci tego wypominać.

To Ty powinieneś zdać sobie sprawę z własnego błędu, przyznać się przed samym sobą.

Ja nie chciałam tak po prostu przeminąć.

Miałam ogrom nadziei, ogrom wiary w Naszą przyszłość.

Miałam wiele, również tyle straciłam, ale tylko cierpienie pozwala dostrzec dobro.

Nigdy nie pomyślałam, że podświadomość cierpienia miłości, niesie za sobą ryzyko pozbawienia własnego szczęścia. Nawet przez myśl mi nie przeszło, bym dążyła do Twego spełnienia, nie biorąc pod uwagę samej siebie.

Oboje żyjemy w niewiedzy.