A tak bardzo polubiłam życie. Mimo tylu przykrych rzeczy ciągle je kocham! Kocham tańczyć na polanie w parku przy muzyce skrzydeł ptaków i krzykach- niczym śpiewie- dzieci bawiących się nieopodal. Możecie na mnie patrzeć jak na wariatkę i pukać się w czoło, ja nie przestanę wirować w tym świetlistym korowodzie barw tęczy. Tak bardzo lubię szaleństwo, zabawę i życie! Tak bardzo lubię poczuć się znów jak mała dziewczynka, która nie wie co to zło tego świata, zapomnieć o nim i wszystkich złych zdarzeniach!
Choć taką przykrość później sprawia powrócenie do tych czarno białych kolorów świata……