Anons matrymonialny
Wędrowną karawaną bezdrożnego życia znużony
wygasłym płomieniem miłości spopielony
przez wiarę i nadzieję dawno porzucony
z Nicością pragnę zostać zaślubiony.
Sens życia dla niej utraciłem
wszystkie mosty za sobą spaliłem
szczęścia już pieszczoty nie chcę
więc chyba ta pani mnie zechce?
Na spotkanie z nią pięknie się wystroję
biorąc wszystkie żale i rozpacze moje
najlepszy garnitur zwątpienia założę
urok cynizmu też mi dopomoże.
Atutów u mnie życiowych niemało
niewiary majątek, butwiejące ciało
brak nałogu prawdy, nawet katolik chrzczony
choć tata Bóg nie zagląda już w moje strony.
Od kandydatki na żonę nie oczekuję niczego
ani blasku urody, ni charakteru prawego
ani wierności, czułości i ślepej miłości
bo jakże mam czegokolwiek chcieć od Nicości.
Mając zalet tak wiele i żadnej potrzeby
myślę, że wkrótce z nią związek zawrzemy
lecz gdy ona mi kiedyś swoje "Tak" powie
czy będzie po mnie ktokolwiek chodził w żałobie?
22 February 2017, 16:07
Piękny kawałek poezji, a pisał też ktoś wczoraj , że umarła. I pod takim tekstem, to się fiszkę zostawia na klikając na 10 palców ją.
22 February 2017, 13:55
Ona czeka na Twoje "Nie".
Ostatni wers jednak świadczy o tym, że jeszcze nie jesteś gotowy :)21 February 2017, 21:53
ma przyszła żoną na twą kandydaturę stanowczo się nie zgadza
bo przez tak ulotną motylą drużkę mógłbym ulecieć sprzed ołtarza;)21 February 2017, 18:09
ma przyszła żona się ucieszy
że poślubi autora wierszy
gdyby nie to, że Cię nie lubię
była byś drużką na mym ślubie:)
21 February 2017, 17:59
A co to jest?A to jest coś.
hmm...fajnie się czyta, zapisane dość zgrabnie, zaj* ebista treść. To chyba jest wiersz.
ZA. :)
