Zaufanie bywa bardzo ulotne i chimeryczne, dlatego trudno by było bezgraniczne. Czasem źle zrozumiane słowa, każą uczyć się zaufania od nowa.

mój obecny stan:( Pozwolę sobie zapisac by trafiło bardziej do mojej świadomości :) Pozdrawiam

Dziękuję Martynko :*
A Ty jak zawsze - świetne rymy :-)

Nie ma za co kochana:*:*

oj, dziękuję Izuś za jakże wyczerpujący komentarz :-)

100% pewności nigdy nie mamy. Nie wiemy co się stanie, co by było gdyby potoczyłoby się inaczej niż rzeczywistość. Niestety, gdybanie nie pomaga, a jedynie roztrząsa niepotrzebnie przeszłość, a także niszczy nasze plany. Stajemy się coraz mniej zdecydowani, odważni, nie chcemy pokazać swej nie idealności...
I zapominamy, że jesteśmy ludźmi. Tylko i aż ludźmi.
A siła? Wyparowuje z nas w oka mgnieniu. To zależy jedynie od naszej psychiki jak bardzo jesteśmy odporni na postrzały życia.

Życie potrafi nas dźgnąć, postrzelić i poddusić. Nigdy nas jednak nie zabije.

Pozdrawiam:):)

i dupsko o ziemię odbić.

Moim zdaniem nie można zaufać bezgranicznie- z pewnymi zastrzeżeniami tak.
Nawet samym sobie nie możemy zaufać ,bo nie wiemy jaka nasza reakcja będzie w danej sytuacj- a co dopiero innym...ale ogólnie racja- mozna upaść ale warto próbować...

.. bo jest coraz mniej ludzi na tym świecie, którym zaufać można ..

Takie jest właśnie to zaufanie. Tylko dlaczego mam wrażenie, że statystycznie rzecz biorąc częściej się upada ;/