A może chciałeś odejść już dawno i teraz jest za późno, aby Cię zatrzymać. Resztki sił, które mam, nie wystarczą. Wspomnienia blakną. Dystans się zwiększa. Uczucia umierają. Szkoda, że nie spadają z drzewa jak jesienne liście, abym mogła je pozbierać i zasuszyć, uratować przed zapomnieniem pod grubą warstwą śniegu, który spadnie niedługo.
Uczucia usychają w nas.
I nie pamiętamy. Długo już, zanim śnieg.