Kiedy wszystkie swoje marzenia, pragnienia, cele utożsamiasz w jednej osobie - ta osoba staje się częścią Ciebie i Twojego świata... Następnie szukasz jakiegokolwiek sposobu, by z tego świata uciec... I to jest najgorsze uczucie, kiedy zawodzi człowiek...

13.06.2019

Już od początku miałem wrażenie, że szykują się kłopoty.
Na godzinę przed świtem ciągle nie mogłem znaleźć dogodnego schronienia przed promieniami słońca. W końcu znalazłem niewielką szczelinę, do której z trudem wpełzłem. Cały dzień szalała burza piaskowa, na wieczór pogoda się uspokoiła, a ja podjąłem przerwaną podróż.

Po kilku godzinach natknąłem się na człowieka przywalonego ciężkim głazem, wytężyłem cały zapas nadnaturalnych sił i z trudem dźwignąłem głaz.
Wdzięczny człowiek zaprosił mnie do swego domostwa bym przeczekał tam do zmierzchu. Gdy się żegnaliśmy wręczył mi rodzinną pamiątkę, małą szkatułkę i poprosił bym otworzył ją po powrocie do Miasta.

Cała podróż powrotna przypominała dziecinny spacer. Nic interesującego się nie wydarzyło.

Już myślałem, że będzie to stracony czas gdy nagle poczułem wstrząsy, [...]

Facet spotyka kobietę. Patrząc jej w oczy, widzi, że go kocha, że każda komórka jej ciała pragnie mieć go przy sobie. On odwzajemnia to uczucie, z tą samą energią. Wie przecież, że spotkali się wcześniej. Boże! Co on plecie, przecież spotykali się od dwóch lat! Jak to możliwe, że dopiero teraz dostrzegł jej blask, jej światło? Jak mógł zmarnować tyle czasu. Patrzy jej w oczy, widzi tę miłość. Bije się w pierś, że dopiero w takich okolicznościach... Kiedy wszystko zaczyna się sypać. Mimo, że ona dalej go kocha. Z jakiś powodów macha mu ręką na pożegnanie. Oddaje mu jego serce. Nie jest zniszczone. Pielęgnowała je i trzymała cały czas przy sobie. To widać - wygląda jak nowe. Jednak on nie skupia się na swoim sercu. Czuje całą swoją duszą, że nie może pozwolić by odeszła. Nie teraz, kiedy on widzi jej miłość. Jej postać wydaje się już coraz mniejsza, jest coraz dalej. Mężczyzna idzie nad rzekę. Pogrąża się w świadomości, jak bardzo facet potrafi być ślepy. Zasypia.

Czy warto szukać jej i przekonywać, by do mnie wróciła? Błagać, żebrać o jeszcze jedną szansę dla naszego związku?
To byłoby żałosne. Lepiej już cierpieć, lizać rany w samotności, tak ja dawniej, kiedy porzucały mnie kobiety, które kochałem. Najpierw moje myśli zaczną obsesyjnie krążyć wokół niej, stanę się okropnie zgorzkniały, będę irytować przyjaciół moim wiecznym narzekaniem, że zostałem porzucony. Za wszelką cenę będę próbował zrozumieć, co się stało, dniami i nocami będę rozpamiętywał wszystkie spędzone z nią chwile. W końcu dojdę do wniosku, że to ona była dla mnie niedobra, choć ja zawsze dawałem z siebie wszystko co najlepsze. Zacznę się umawiać na randki. Będę ją widział w każdej mijanej kobiecie na ulicy i dręczył się dzień i noc, noc i dzień. To może trwać dniami, tygodniami, miesiącami, a może nawet przez rok.
Aż któregoś ranka obudzę się i już nie będę o niej myślał. Wtedy zrozumiem, że najgorsze minęło. Serce będę miał zranione, ale pozbieram się i znowu życie zacznie być piękne. Tak już było i tak będzie, na pewno. Kiedy ktoś odchodzi, ktoś inny zajmuje jego miejsce - spotykam nową miłość.