Od niepamiętnych czasów, gdzieś w pięknej, rozległej krainie żyje sobie pewien lalkarz, którego imię brzmi Przeznaczenie. Przeznaczenie mieszka w wielkim warsztacie, gdzie codziennie tworzy swoje marionetki. Bardzo lubi swoją pracę, ale jest osobą zmienną, często ulega różnym humorom i emocjom. Podczas swojego długiego żywota własnoręcznie stworzył już miliony drewnianych lalek, lecz jeszcze żadna nie była idealna. Cieśla miał wielce bogatą wyobraźnię. Gdy tworzył kukiełki nadawał im różne kolory skóry, włosów, oczu. Z niebywała precyzją rzeźbił każdy fragment małego ciała, doczepiał drewniane kończyny. Zawsze starał się, aby każda laleczka się czymś wyróżniała, żeby była wyjątkowa. Jednak czasami zdarzały się dni, kiedy cieśla miał zły nastrój i był smutny. W owe dni, rozkojarzony, co chwila zapominał umocować rękę, zapominał o wyrzeźbieniu palców. [...]

In the midnight I Heard drums,
In the midnight I saw guns.
My thoughts were dead,
I’ve felt bullet next to my head.
Humanity fight for freedom for years
They can’t see the other peoples tears.

The new child was born,
But hope is completely gone.
There is no hope here,
All happiness had disappeared.

What should I do today?
They said that evil gone away.
I believe that there is another way,
We don’t have to pay.

Chains will break,
You will liberate your faith.
I know love is true,
And it concerns also you.
You are not able to hate,
Everyone makes mistakes.
I know we have a power,
To spread Felicity In every hour.

Our minds have changed,
We stood on another stage.
Your soul is not heavy
I know that you are ready.

Side by side we embrace
With understanding and courageousness
Let’s unite again and forever we conquer
The terror of life until we prosper.
Bring on and take a stand!
Make it happen…
Take my hand!