Wiem, że jestem trudna, zdaję sobie z tego sprawę. Ciężko odkryć, kim tak na prawdę jestem. Trudno ze mną wytrzymać, ciężko mnie kochać. Boję się nawet, że nie da się mnie kochać. Ale patrząc w moje oczy ciężko nie zauważyć uczuć kryjących się głęboko we mnie. Uczuć, które są szczere i silne. Uczuć, które czekają na właściwą osobę. Bo już mam dość życia w pojedynkę.

Znów się minęliśmy. Znów zmiękły mi kolana, do oczu napłynęły łzy. Ale już wszystko stracone.

To wszystko. Normalny Ty, normalna ja. Jedyne co nas teraz będzie łączyć, to czas w którym żyjemy.