Tylko ty jeden wiesz, czy jesteś podły i okrutny, czy prawy i nabożny. Inni nie widzą cię, odgadują jeno z niepewnych domysłów, widzą nie tyle waszą naturę, ile sztukę. Dlatego nie polegajcie na ich zdaniu, polegajcie na waszym; „Musisz posługiwać się własnym sądem: właśnie poczucie cnoty i grzechu jest wielkim ciężarem, kiedy się je usunie, wszystko runie.

Nie trudno uchodzić za dobrego w czasach, kiedy wystarczy nie kraść, nie zabijać, nie gwałcić, żeby być kimś nadzwyczajnym.

Zaiste człowiek jest to istota osobliwie lekka, różnoraka i odmienna; niełacno budować o nim stałe i jednolite mniemanie.

Nie popełniam tego pospolitego błędu, abym miał sądzić drugich wedle samego siebie; łatwo mi pojąć rzeczy odmiennego niż mój pokroju. Że sam wzrosłem w pewnym obyczaju, nie zmuszam przez to doń całego świata, jak zwykle czynią; dopuszczam i pojmuję tysiąc odmiennych sposobów życia i na wspak większości ludzi, łacniej przyjmuję różnice niż podobieństwa. Zwalniam, ile tylko kto zapragnie, kogoś drugiego od moich nawyków i zasad; zważam go po prostu samego w sobie, nie przyrównując, jeno sądząc każdego jego miarą.

Wszystkie sprzeczności znajdą się we mnie, wedle tego, jak mnie ustawić i z której strony popatrzeć. Nieśmiały, zuchwały; skromny, wyuzdany; gaduła, milczek; odporny, zniewieściały; bystry, otępiały; zgryźliwy, dobroduszny; kłamca, prawdomówny; uczony, nieuk; i hojny, i skąpy, i rozrzutny: wszystko to widzę poniekąd w sobie, zależnie od tego, jak na siebie spojrzę; i ktokolwiek wgląda w siebie z uwagą, znajdzie w sobie, ba, i w swoich sądach, tę odmienność i niezgodność. Nie mogę nic w sobie określić w całości, po prostu niewzruszenie, bez zmącenia i pomieszania, ani w jednym słowie.

Moje życie pełne było strasznych nieszczęść, z których większość się nie zdarzyła.

Ten, kto się boi, że będzie cierpieć, już cierpi, ponieważ się boi.

Gdyby mnie kto przypierał, abym powiedział, czemum go pokochał, czuję, że nie można by tego wyrazić inaczej, jak jeno odpowiedzią: ,, Bo to był on, bo to byłem ja. ”

Każda rzecz ma więcej niż jedną powierzchnię i wiele świateł i cieni.

Człowiek musi być szalony. Nie potrafi stworzyć robaka, a tworzy dziesiątki bogów.

Szlachetny człowiek woli stracić swój honor niż świadomość.

Tam, gdzie prosty błąd liczy się za zbrodnię, tam zbrodnie są jedynie błędami.

Doskonała przyjaźń jest niepodzielna, czyli każdy oddaje się przyjacielowi tak całkowicie, iż nic mu nie zostaje na postronne związki.