Listy

01.06.2020

Mój Miły,
Mój Jedyny!

Pierwszy dzień czerwca, Dzień Dziecka - więc świętuję. Kto mi zabroni? Świętujmy oboje...Wiesz?
Radość moje serce wypełnia, popołudniowa godzina, spacer w stronę maków zaliczony, zdjęć kilka zrobionych, czekolada wypita, z niedawnych zdarzeń ścieram kurz. Jeszcze chwila i księżyc tuż-tuż. Teraz jestem w domu, wyglądam przez okno, chłonę błękitu nieba garści kilka, wypełniam nimi oczy, śnieżnobiałe chmury jak wata cukrowa, tylko cieszyć się ich słodyczą, wiszą na [...]

Mój czcigodny Demoklosie !
Piszę do ciebie zatroskane posłanie z oblężonego miasta. Nie atakują nas Persowie,
ani nikt inny. Tylko nie widzialne istoty-potwory, które chwytają za gardło i duszą.
Ludziom brakuje oddechu i umierają w okrutnych mękach.
Zaatakował nas nieznany wróg, tajemniczy i okrutny. Widocznie nasłany przez Bogów.

Dziś rano zebrała się rada na wzgórzu Aresa, by błagać o litość i łaskę.
Niestety nie zapali się znicz pokoju na Olimpie od niepamiętnych czasów.
Bogowie milczą. Jesteśmy zdani tylko [...]

31.05.2020

Mój Miły,
Mój Jedyny!

Ostatni dzień maja, tego pięknego lilakami uwodzącego. Konwaliami oczarowana i wschodem słońca, który dzisiaj jest wyjątkowo piękny u mnie.
Tysiące kolorów dostrzegam. Radość serca i żal, żałuję, że Ciebie tu nie ma.
Egoistka ze mnie, pewnie myślami swoimi przerywam Ci sen. Wybacz, nie chciałam tego, o nie. Ostatnia rzecz to jest na świecie chyba - snu się nikomu nie przerywa.
Dzisiaj Zesłanie Ducha Świętego w tym roku wypada na ostatni dzień maja. Zaglądam do kalendarza i co [...]

Cóż Ci mam powiedzieć,
skoro słowa ważność straciły
a tamte uczucia
we łzach się rozmyły?

Cóż Ci mam wykrzyczeć,
skoro cisza mnie przygniotła
a tamta dziewczynka
urosła?

Cóż Ci mam napisać,
skoro litery w kamieniu wyryte
a wiatr płomień zdmuchnął
i kwiaty wysuszył?

Cóż Ci mam powiedzieć
Mamo
skoro czas zabrał nam czas...

Mamusiu Danusiu!

Dzisiaj piszę Ci tylko jedno zdanie-Dziękuję, że swoje dzieci wychowałaś, nie doglądałaś.

Mamo Kochana, chociaż już jestem duży
I do codziennych czynności Cię nie potrzebuję
Codziennie zasługujesz na bukiet z kwiatów róży
Do Ciebie podziękowania te adresuję

Dziękuję za jajecznicę i przepyszne ciasta
Za ustępowanie moim pomysłom i za cierpliwość
Za wycieczki do lasu i na lody do miasta
Za naukę co to znaczy wrażliwość

Za to, że zawsze chciałaś mi kawałek nieba przybliżyć
I ochronić mnie przed światem zewnętrznym
Te podziękowania mogę x-razy mnożyć
Bo jestem Ci bardzo wdzięczny

Żyj i patrz z optymizmem do przodu
Korzystaj z wolnych chwil i odpoczywaj
Podróżuj od wschodu do zachodu
I każdy dzień dla siebie wygrywaj :*

Matko Ziemio, w woalu otoczonym słońcem
Twoje włosy jako rzeki jasnością tętniące
Skórę masz delikatną, niczym kwiat jabłoni
Z Twego łona powstaliśmy, z boskiej dłoni

Ty w drzewie oblicze milczące skrywasz
W chwilach trudnych z miłością przybywasz
Ciebie w twarzy zmęczonej rodzicielki odnajduję
Jakież masz serce łagodne, tego nie pojmuję

Matko, która czuwasz nad domowym ogniem
Sprawiaj, niech nadzieją zawsze mocno płonie
Oddalaj od nas smutki i zmartwienia
Przejawiaj w nas przez swe trwanie - głęboki sens istnienia

Mamo moja kochana!

Najtrudniej jest zawsze zacząć, żeby nie było zbyt infantylnie, ale też bez wielkiego patosu. Gdybym był pieśniarzem, zaśpiewałbym Ci fragment piosenki Violetty Villas: "Mamo, w sercu Cię kołyszę. List do Ciebie piszę...". No bo piszę, choć nie wiem, czy go do Ciebie wyślę, bo gdzie Cię tam w tych zaświatach odnajdzie posłaniec przesyłek i dobrych wiadomości?... Kiedy miałem pięć, może sześć lat i biedronkę na dłoni, to Ty nauczyłaś mnie tego magicznego zaklęcia, które brzmiało: [...]

Moja najukochańsza Mamusiu!
Jesteś miłością mojego życia, najlepszą przyjaciółką, "moim bijącym serduszkiem", dzięki któremu żyję oraz wypełniam swoje rodzinne i zawodowe obowiązki. Jesteś jak bukiet kwiatów, który już dawno został zerwany, ale nigdy nie zwiędnie, lecz zawsze będzie piękny, świeży, pełen kolorowych barw i soczysty. Jesteś jak promienie słońca, które rozjaśniają mój każdy ponury dzień oraz dodają nadziei, otuchy, siły i energii do pokonywania przeciwności i trudów codzienności. [...]

29.05.2020

Mój Miły,
Mój Jedyny!

Dzisiaj zaraz po przebudzeniu, nie zgadniesz, o morzu myślałam. Tak myślę, a może to był sen?
Może taki sen miałam? Może jeszcze śpię, spałam? Piękny był, tak bardzo tęsknię, brakuje mi sił. Kiedy jestem zmęczona w nocy odwiedzają mnie sny takie delikatne, a w nich zgadnij co... kto...?
Dzień już rozpoczęłam, kawę wypiłam, na słońca promienie się zapatrzyłam.
Delikatnie mnie witają, magiczną moc pozytywnej energii mi dają. Ładują akumulatory. Nie wiem czy Ci [...]

Mamo! Jak dobrze, że jesteś i zawsze mogę spotkać się z Tobą – poradzić, porozmawiać, powspominać, posłuchać, co Cię boli. Dobrze, że mamy swój zakątek wspomnień. Odkurzmy go dzisiaj.
Jestem Ci wdzięczna za wszystko, czego mnie nauczyłaś, za miłość do świata, szacunek do innych ludzi, zamiłowanie do czytania, za wrażliwość na piękno przyrody. Dzisiaj wiem, ile musiałaś natrudzić się, by nas wychować. Ile razy byłaś zmęczona, niewyspana, załamana, chora… Ile problemów Ci sprawialiśmy, ale mimo to [...]

Za tarczę, którą dla mnie byłaś,
Od złego świata szczelnie chroniłaś.
Na plaży krem z filtrem wycierałaś,
Pszczoły i osy wszelkie odganiałaś.
Na deszczu byłaś mi parasolem.
Podczas burzy piorunochronem.
Gdy zasnąć nie mogłam liczyłaś owieczki,
Gdy byłam znudzona czytałaś bajeczki.
Gdy chora się czułam kołdrą okrywałaś
I ciepłym rosołkiem mnie rozgrzewałaś.
Za to wszystko i wiele więcej.
Przyjmij mamo mą miłość w podzięce!

Kochana Matulu, dawno nie pisałem, nie myśl tylko sobie że już zapomniałem.
U nas wszyscy zdrowi i w naszej rodzinie, nie martw się już o nas, czas do przodu płynie.
Żyje się nam nieźle, nie mam co narzekać, dzieci wyszły z domu, trza na wnuki czekać.
Czy pamiętasz mamuś chudzinkę Anusię? Już znalazłam męża i ma z nim córusię.
Ja zdobyłem zięcia i prześliczną wnusię.
Kasiulka się uczy, no jeszcze studiuje, tam gdzie nasza Benia, Też pięknie maluje.
Ewuś już na swoim zakład otworzyła zawsze była dzielna i o tym marzyła.
Ma już dwóch urwisów i cieszę się z tego, a gdy będzie trzecie, nie będzie nic złego.
Doczekałem się już tej emerytury, teraz już wystarcza, by zakleić dziury.
Pochowałem brata a Twojego syna, pękła między nami ta braterska lina.
Nie mogłem nic zrobić w wódce była wina..
Nie chcę Cię zamartwiać ziemskimi sprawami, jak będą kłopoty, rozwiążemy sami.
Nie będę się teraz dłużej rozpisywał, będę coraz częściej w odwiedzinach bywał.

Mamo

Znowu sumienie gryzie mnie Mamo, bo nie zadzwoniłam jak co rano. Pilnuję tych codziennych pogaduszek, bo już rozumiem, że chcę, a nie muszę. Zestarzałam się trochę i własne dzieci oczy otwierają, co na starość jest potrzebne, jakie sprawy wartość mają.
Tak żałuję, że jak miałaś pięćdziesiąt lat, całymi miesiącami nie dawałam o sobie znać. Wtedy mogłaś wszystko ze mną robić, spacery, wycieczki, zakupy i każde ploteczki. Ja nie chciałam, nie potrzebowałam, brakiem czasu się zastawiałam. Tych wspomnień teraz mi tak bardzo brak. Ja dla ciebie całym światem byłam, ale sobie z tego w młodości zakpiłam.
Teraz już każdy dzień pilnuje i po telefon często sięgam. Jutro w piekarni Twoje ulubione ciastka kupuję i na kawę biegnę bo chcę, bo radość w Twoich oczach widuję. Każdy dzień ma wartość inną, bo i moje patrzenie na świat się zmieniło. Czemu to człowiek musi się zestarzeć, by zmądrzeć i przestać na siebie tylko patrzeć. Oczy me otworzyły się i niech tak już zostanie, bo Mamę mam jedną i kiedyś mi to będzie zabrane.

Czy masz TAM swoją małą gospodarkę/
I nowy dom wśród pól i kwiatów,
I same słoneczne dni?
Czy chwalisz niebiańskie łąki umajoone/,
gdy przepalowujesz na nich krowę?
A podwórka z kozą brodatą pośród stada ptactwa,/
Czy wierny pies strzeże
Na długim łańcuchu przeznaczenia,
przy jabłoni
Szczęśliwego Dzieciństwa?
[...]