Do Ciebie
A wiosną, wiosną się z Ciebie wyleczę..
I zakocham się w wiośnie..
W tej pięknej, radosnej i bardzo przyjaznej..
I nie będę Cię szukać w zimnych kątach porzuconych nadziei..
I zapomnę, że tak bardzo..
Aż za bardzo byłeś mojej duszy bliski..
A wiosną..
Wiosną znów pisać będę wiersze o pięknym życiu..
I zapomnę, że stworzyć mieliśmy swój własny wspólny świat...
Wiosną nauczę się kochać na nowo - siebie..
Chociaż kochać chciałoby się właśnie Ciebie..
Z tymi żartami, uśmiechami..
Z tym milczeniem, bo nawet z nim Ci jest do twarzy..
A wiosną...
Wiosną dalej będę stała w kolejce po lek na zapomnienie..
I kiedy prawie będę go miała..
Odejdę zbyt szybko, zbyt pochopnie..
Bo tak naprawdę o Tobie nie chcę zapomnieć..
A na pewno nie na wiosnę..

Kiedy odejdę ,zapomnij już mnie,
już nie wspominaj bo jestem na dnie.
Jeżeli byś wspomną to spójrz przez okno
gdy pada deszcz ,to moje łzy.

Przepraszam Boże Cię za każdy zły czyn
Przepraszam głosie Cię musiałem ujarzmić Cię
Przepraszam moralnościo Cię musiałem zagłuszyć Cię
Przepraszam Jezu Cię musiałem uwolnić od śmierci się
Przepraszam Ludzkościo Cię musiałem zrobic karierę przybierając maski na dnie
taak dwie pracę 3 500 zł miesięcznie to mój wielkii baal to depresjii czaaaaar to psychozyy smaak. Głoosie mój zobacz kto jest na szczyciee znowu Jaaa na na na nie nie nie nie tak prędko ludzkość się dooowie i zwolnią Cię nie nie nie nie da rady przybieram maski jak chce zwycięskii smaak wygrywając życie sweeee Too kiedy zabijesz się ? nie tak prędko jeszcze nie teraz głosie mój trzeba pobawić jeszcze życiem sięę

Do Ciebie
Ostatnio słów jest więcej.
I ilość uśmiechów na minutę także się zwiększyła.
Strach schował się na chwilę do ciemnego kąta.
A ja dalej czuję, że czegoś mi brakuje..
Czasami nie wierzę, że coś może się udać..
Myślę, że często brakuje mi wiary w siebie..
Ty się często denerwujesz, gdy widzisz jak ubieram płaszcz zwątpienia i kurczę się w sobie..
Śmiejesz się często ze mnie, ale jest to przyjemny śmiech..
Taki, który pokazuje, że gdzieś tam jestem dla Ciebie ważna...
Człowiek lubi się czuć doceniony, otoczony opieką i przytulony obecnością.
Wtedy każdy poranek jest jakiś taki jaśniejszy, a wieczór mniej samotny...
Bo tak naprawdę, najbardziej samotnym czujesz się, kiedy zgasną wszystkie światła. I niby ciepło i niby miło..
Ale pusto i głucho bez Ciebie..
Dlatego lubię na dobranoc jak Twój głos kołysze mnie do snu...
Wtedy i sny są jakieś takie milsze, łagodniejsze..
I ogólnie życie toczy się milej i cieplej..
Pomimo tego, że przecież mamy środek zimy..
Marzę, żeby na wiosnę tak razem, tak wspólnie coś uległo zmianie.
Anna.

Czasami masz wrażenie, że z nim to trochę jak z paczkami z AliExpress.
Niby wiesz, że dana paczka przyjdzie, ale czas oczekiwania jest chwiejny.
Czasami jesteś mile zaskoczona kiedy nagle w skrzynce znajdujesz małą, trochę pogniecioną paczuszkę..
Jednak niestety częściej zdarza się, że musisz czekać i czekać no i znowu czekać na tę całkiem cenną dla Ciebie kopertę.
Trochę Ci się to wszystko dłuży.. Jednak trochę zmodyfikuję powiedzenie i powiem Ci, że wraz z czekaniem apetyt rośnie...
Ale Ty nie do końca lubisz czekać, bo przecież co fajnego jest w czekaniu?
Jednak kochana, czasami warto czekać, bo później jakoś tak bardziej zawartość tej koperty cieszy..
I może z nim czasami jest jak z tą paczką, że czekasz i niby coś tam się dzieje, ale dla Ciebie to za mało...
Jednak wiesz co?
Poczekaj jeszcze chwilę po prostu, bo na niektórych warto czekać..
Tym bardziej jak to On jest głównym powodem Twojego uśmiechu.
A jak przyjdzie wiosna świat zyska nowych kolorów.
Tak myślę, że będzie jeszcze piękniej.
A na piękne chwilę warto czekać ;)

Pogodzona z rzeczywistością siadam na krześle u rogu stołu. Już nieustępliwie tu siedzę, bo wiem, zostanie owo moim stałym miejscem. W ręku trzymam kubek gorącej kawy, żeby pobudzić i ułożyć myśli, co rozsypane są jak puzzle – wydaje się na pierwszy rzut oka, że nic w nich nie pasuje, jednak po zastanowieniu składają się w obraz całości. Pewnie przedstawi mnie. Tą pełną tak oczywistych felerów fizycznych. Naznaczonych swoim lenistwem pełnym wymówek, straconego czasu i próbach perswazji, że ta strona jestestwa [...]

Myślę, że największym krytykiem Twojej osoby jesteś Ty sama.
Nikt tak krytycznie na Ciebie nie patrzy jak właśnie Ty.
Mrużysz oczy, zaciskasz usta i bez zająknięcia się wymieniasz wszystkie wady, których często nie widać.
Zapominamy, że człowiek nie jest idealny.
Żaden człowiek. Chociaż każdy do tej perfekcji dąży.
Jednak pamiętaj dla kogoś możesz być przez chwilę idealna, perfekcyjna i ta jedyna...
Ale potem i tak zobaczy Twoje wady i albo je zaakceptuje, albo zmarszczy czoło, zaciśnie usta i odejdzie. [...]

Dzisiejszy dzień spowity jest mgłą..
I Ty się też tak czujesz, jakby ktoś okrył Cię mgłą zwątpienia..
Dzisiaj każdy z ulgą będzie żegnał stary rok..
Ale myślę, że ulga połączona będzie ze strachem i pytaniem, które odbija się w oczach : "Czy następny nie będzie gorszy?"
Dla Ciebie ten rok był gorzko-słodki..
I ciężko mi stwierdzić czy w większości gorzki..
Bo było dużo chwil przesiąkniętych radością i wdzięcznością..
Dużo się u Ciebie zmieniło i za bardzo nie lubisz rozmyślać co Ci ten rok [...]

Witaj moja znana mi nieznajoma.

Napisz proszę, co tam u Ciebie słychać?

Odpowiadasz: Tylko i wyłącznie drewniany.
„Jest czwarta nad ranem, już kończy się grudzień.
List piszę do Ciebie: Czy dobrze się czujesz?
{…}
Muzyka {…} gra na okrągło.
Podobno budujesz swój własny dom
W głębi pustyni.
Od życia nie chcesz już nic Lecz (musiałaś) zachować wspomnienia.”

Siedzę przy starych aktach z lat odległych, przy sprawach których ja nie rozpocząłem i ja nie zakończę. Przy aktach z lat 20-tych i z lat 30-tych [...]

Czasami chcę po prostu zostawić negatywność w mojej głowie, chcę tylko ulgi od stresu, mam swój stan umysłu tak, chodzę po szarej linie z nadzieją, że mój stres umrze, to tak, jakbym tego nienawidził, ale jednocześnie uwielbiał presja popycha mnie ze wszystkich stron
najważniejsze w życiu są dla mnie rzeczy, których nie mogę kupić

Do Ciebie
Ostatnio nie potrafię ułożyć właściwych słów.
Zatrzymują się one w połowie i się od siebie oddzielają.
Oddzielają niepoprawnie.
Chciałam z nich stworzyć coś pięknego, coś dla Ciebie odpowiedniego, jednak musisz mi wybaczyć nawet te słowa ostatnio przechodzą kryzys.
Łączą się z niewłaściwymi słowami i tworzą niedopasowaną parę.
Czasami ludzie mnie pytają jak to jestem pomiędzy nami?
A ja nie potrafię dobrać słów, krążą one w moim umyślę bez ładu i składu.
Bez kropek, przecinków czy [...]

Późne wieczory są dla mnie najgorsze przynoszą wtedy to najgorsze co jest we mnie, myśli biegną, dają mi uczucie, które sprawia, że boleśnie jest myśleć zgubiłem się w pytaniach, nie mogę odpowiedzieć nie mogę znieść tego kim jestem, ale to bez znaczenia krzyczymy by być wolni, ale ja zostaje schwytany zgubiłem się w pytaniach, nie mogę odpowiedzieć, nie mogę znieść tego kim jestem, ale to bez znaczenia krzyczymy by być wolni, ale ja zostaje schwytany.

Ostatnio było u Ciebie lepiej, tak nawet cieplej.
I już nawet przestałaś chronić się ciepłymi słowami i uczynkami, które by Ciebie trochę ogrzały, bo On dawał Ci poczucie tego chwilowego ciepła..
I nawet zaczęłaś patrzeć pozytywniej na przyszłość, chodź bardzo rzadko wybiegasz myślami w przód, bo to przecież bez sensu..
Jednak kiedy On sprawiał, że tak zaczęło być Ci ciepło na sercu i przyszłość wydawała się być jakaś taka bardziej spokojna...
Może nawet z nim...
To wtedy nagle znikąd przyszedł [...]

Tak często się boisz.
Czasami mam wrażenie, że zbudowana jesteś ze strachu, którego nikt nie dostrzega.
Maskujesz go idealnie, jednak kiedy nadchodzi wieczór, ten zdradliwy wieczór, kiedy zostajesz nagle sama ze sobą, ze swoimi strachami, smutkami, niepewnościami - coś w Tobie pęka...
Ciągle się do kogoś porównujesz, boisz się, że odejdą od Ciebie ludzie, na których Ci zależy.
Boisz się, bo już to przeżyłaś. Nie raz.
A Ty ufasz. Za bardzo.
I się angażujesz, chociaż tego też się obawiasz. Czy powinnaś, czy druga osoba tego chce, czy Ty jej nie męczysz.
I tak układasz sobie wieżę z tych twoich strachów i jest coraz wyższa i wyższa..
I Ciebie to męczy.. Chciałabyś ją zburzyć, ale pamiętasz słowa, przeszłość..
Jednak uwierz mi, że na świecie jest druga osoba, która zburzy te Twoje klocki strachu.
Pokaże Ci, że nie musisz się ciągle bać, że ona będzie..
Ale to będzie proces, który musisz przejść.
Staraj się nie mnożyć tych swoich strachów, nie oswajać ich...
Bo na świecie ostatnio już i tak za dużo jest strachliwych oczu i drżących głosów.