Życie właśnie takie jest, Kochanie - w pewnym momencie gasną wszystkie gwiazdy, dni przepełnione są tak wielkim smutkiem, że wieczorem niepodobne jest oddychać, później życiem kieruje modlitwa, aby ten, którego się kocha, wrócił. Ale dziś, chcę zacząć wszystko od początku. Nie wiem, czy rozpocznę lepsze, szczęśliwsze życie, ale z pewnością wciąż pełne wiary, nadziei i uciszonej już miłości do Ciebie. Nie chcę, abyś kiedykolwiek dowiedział się o moich łzach, przepłakanych nocach i bólu tak strasznym, [...]

Coraz częściej widuję Cię w swoich wyobrażeniach odwróconego do mnie plecami. Odchodzącego. Uciekającego od życia ze mną. Nie potrafię Cię powstrzymać. Twoja sylwetka zmniejsza się, jej kontury poczynają zanikać, aż w końcu tracę ją zupełnie w ciemności. Nie mogę wyobrazić sobie życia bez Twojej osoby u mojego boku. Nawet nie chcę zastanawiać się jak smakuje to życie bez Ciebie. Nagle, tak po prostu w mojej głowie pojawia się pustka. Ciemna otchłań wypełniona nicością. Ta wizja jest tak rzeczywista, że aż [...]

Od czego tu zacząć nie wiem sama. Tyle rzeczy się zmieniło,tyle wydarzeń.Od skończenia szkoły z wyglądu raczej się nie zmieniłam. Jestem tylko odrobinkę bardziej dorosła. Mówisz że miłość to stan który człowiek czuje pod wpływem wydarzeń. Dla mnie miłość to po prostu życie. A dlaczego? To proste miłość to nie uczucie, to raczej sposób życia danego człowieka. Uczuciem jest zakochanie. A życie po prostu jest. Ja jestem , ja istnieje i czy to się podoba komuś czy nie tak jest i tak będzie. Zawsze przesypiałam [...]

Gdybym mogła
rozmienić się na drobne
rozsypałabym ci się
byś mógł
nosić mnie
ze sobą
we włosach

serce bije mi
tobą
krew płynie
tobą
oczy patrzą
tobą
mózg myśli
tobą
bez ciebie

wypływasz mi
ustami
wwiercasz się
w słowa spod
długopisów

wszystko boli mnie
tobą

Nie potrafię Cię napisać, zamienić w litery i kropki pachnące niedopowiedzeniem... Nie wiem, w jakich wyrazach Ci do twarzy ani jak odmienia się słowo "miłość" przez Twoje przypadki, przez Ciebie... Nie potrafię Cię zmieścić w zdania, wcisnąć [...]

Słońce moje...

Mam wrażenie, jakbym znał ciebie już od wielu lat .Jakbyś zrodziła się w moim sercu wraz z jego pierwszym uderzeniem. Jakbym właśnie twoje imię wypowiedział razem z pierwszym oddechem.
Czemu znikłaś mi gdzieś we mgle życia? Czemu przez tak wiele lat musiałem ciebie szukać? Zmarnowaliśmy wiele czasu. Zbyt wiele. Popatrz, kochana moja, ile dni radosnych, jak ten, uciekło nam między palcami? Ile razy słońce musiało wzejść i zajść bez naszego udziału? Na pewno było mu ciężko. Bo przecież to my [...]

Wiesz Kochany muszę Ci się do czegoś przyznać!

Zdradziłam ! Zdradziłam siebie !
Oddając Tobie moje serce !
Wzbraniam się przed tym jak przed ogniem !
Nie mogę się z tym pogodzić, uświadomić sobie tego !
Nie mogę się przyznać ! Nawet samej sobie !
Więc . . . może w końcu przyznam się Tobie . . . Kochany !
Bo to Ciebie kocham ! Choć wiem, że Cie zranię muszę Cię o to prosić !
Muszę prosić czy zaryzykujesz !? Ze mną !?
Zaryzykujmy ! Niech to co nas łączy będzie silniejsze niż strach !
Czego się boimy . . . Kochany ?
Tej przepaści pomiędzy nami !
Boimy się zmian !
Boimy się ryzyka, gdyż znamy konsekwencje nie powodzenia !
Ale . . . ciągle zakładamy,że będzie źle !
Choć raz zostawmy te przemyślenia i zaryzykujmy nie zważając na to co się może stać !
Choć raz ! Proszę Cie . . . Kochany !
Ja jestem gotowa, by iść w nieznane, nie zważając na cała resztę . . . ale tylko wtedy,kiedy Ty pójdziesz ze mną mój Kochany ! Bo w moim nędznym życiu liczysz się dziś tylko Ty ! ♥

Miłości Moja !
Na wieczność Twoja !
Charlotte . . . ♥

Uśpiona ma…
Szukałem Cię bezskutecznie, układając w głowie modlitwy błagające byś wróciła. Byś siedziała przy mnie i czułym spojrzeniem odganiała złe myśli. Uśpiona… myślałem, że już dawno postradałem zmysły. Wierzyłem… przecież byłaś przy mnie, siadałaś na skraju łózka i gładziłaś zmęczoną mą twarz.
Czułem Cię swoją duszą. Zawsze spokojnie liczyłem minuty, bo wiedziałem, że Ty przesuwasz wskazówki mojego zegara. Każdy dzień składałem w Twe dłonie, jako hołd Twojej ciężkiej i [...]

Niszczycielu sensu istnienia, zakłócasz naturalny bieg życia. Nie pozwalasz, by została dopełniona wieczność - ciągły, niezmienny i płynny bieg życia.
Władco martwych lasów, korzystasz z żyć cudzych, samemu oddając jedynie cierpienie, pustkę, strach i śmierć.
Wrogie dziecko natury, mówię do ciebie, do zaprzeczenia esencji stworzenia. Niewdzięczny, ty powodujesz zniszczenie źródeł, ty powodujesz zgubę wśród niewinnych, ty chcesz władać, ty chcesz posiadać, zawsze Ty.
Morderco matki, wiedz, że twa swoboda w sianiu zniszczenia będzie miała koniec. Każdy czyn, każdy ból, który odczuła stworzycielka, będzie zapamiętany, a twa niewzruszona twarz będzie wyrażała cierpienie, jakiego nigdy wcześniej nie miałeś szansy poznać. Tak, to czeka na ciebie juz teraz, ponieważ każdy cios i każdą obelgę świadomie skierowałeś w stronę domu.

Szanowna Ja!

Chciałabym Cię poinformować, (może jeszcze nie wiesz) że pomimo tysiąca błędów jakie popełniłaś do tej pory, wniosków nie wyciągnęłaś żadnych. Myślałam... baa... nawet byłam pewna, że po tylu porażkach zrozumiesz co jest dla Ciebie ważne i ważniejsze. Niestety Ty okazałaś się mądrzejsza...
Gratuluje Tobie również podejścia do pracy i zaangażowania. Nie przeszkadza Ci, że przez lenistwo musisz wszystko nadrabiać? Eee... jesteś zapewne optymistką i jak to wielokrotnie powtarzałaś: ''głupi ma zawsze szczęście''. Noo moja panno z takim podejściem to Ty daleko nie zajdziesz, bo jeśli w końcu zmądrzejesz-szczęście Cie opuści...
Dobrze już, nie zamęczam Cie swoimi morałami, bo decyzja co do dalszego życia należy do Ciebie.

Pozdrawiam.

Czy obeszłaby Cię moja śmierć?
Gdyby na huśtawce przed blokiem zabrakło jednej z tysiąca twarzy.
Czy żyłbyś jak niegdyś?
Nie mogąc ujrzeć mych oczu zatopionych w bezkresie nieba, rozciągający się ponad głowami.
Czy umiałbyś tworzyć?
Pamiętając, jak niegdyś, ma dłoń sunęła w zeszycie kratka po kratce - składając z literek słowa, ze słów zdania, ze zdań powieści.
Czy odesłałbyś mnie myślą w zaświaty?
Pozwalając zapamiętać mi moją wieczność.
Czy wróciłbyś kiedyś, choć na chwil ledwie [...]

"Jajka, kaczki, mrówki, święty Szczepan - wszystkiego nie da się uratować"... z mojego ukochanego"Jasminum" wryte w głowę od lat...jaśminem pachnące moje życiowe motto...wspomnienia...wracam tam czasem jak mam silę...jak do ukochanej książki, której bohaterowie żyją tylko tam właśnie...rozmów mi z Tobą brakuje...a wiesz jak smutek cholernik rzuca mi się do gardła to muzyka ratunkiem...koi chorą głowę...i pisanie...gdzieś tam znalazłam takie miejsce...uratowało mnie...tam jestem...taki psia mać, mój własny "literacki świat"...a dziś po prostu sen strajkuje...ha, ha...permanentnie strajkuje, aż zmęczy swym strajkiem czasem...wtedy śpię...spokojnie...piszę to wyłącznie jak odległy przyjaciel...tylko tak...nie inaczej....taki Twój Anioł z kromki chleba...przecież wiesz...ale kto dziś wierzy w anioły...powiedz...kto?

"Nie jestem z Tobą szczęśliwy"...nie zapomnę tych słów do końca życia...wtedy widziałam Cię na moich ustach po raz ostatni...nie pojawiłeś się więcej, a raczej pojawiały się Twoje śmieszne podróbki, półuśmieszki nerwowe, wymuszone i krzywe, wstrętne grymasy, które szpeciły moje usta...ale jak Cię przywołać po takich słowach? Jak masz powrócić, gdy łzy leją Ci się pod nogi? Dlatego nie mam Ci za złe, że mnie opuściłeś...rozumiem.
Był nawet dzień, gdy ktoś wesoły, dobry, bliski twemu koledze -sercu- [...]