Listy

Do Ciebie
Piję zieloną herbatę i wracam wspomnieniami do chwil kiedy szczęście przez moment było przy mnie..
Pamiętam jak zabierałam ją jemu, bo jego jakoś zawsze lepiej smakowała..
Moja zawsze była za gorzka i jakaś taka " nie taka", a on się śmiał i lekko kręcił przy tym głową..
Teraz już wiem jak poprawnie parzyć zieloną herbatę, jest dobra, ale nie smakuje tak samo..
Brakuje jej tego czegoś, magicznego składnika
Czułości, ciepła, ale tego innego, który jeszcze bardziej podkręca smak..
Wchodzimy w dorosłość, my dzieci, które żyły beztrosko..
Wchodzimy w dorosłość, która zaczęła się trochę za szybko..
Oddalamy się od siebie, zmieniamy otoczenie i styl rozmów..
Szukamy ciepła, stałego miejsca, swojego własnego domu.
Trochę się gubimy, po czasie odnajdujemy
Czasami potrzebujemy ciszy, która nas wyleczy..
Z tego całego chaosu, który nas pochłania..

Do Ciebie
Ostatnie dni były ciężkie, przepełnione niewiedzą, zimnem i deszczem, który rozmywając świat trochę rozmył też mój..
Wracam sercem do człowieka, o którym miałam zapomnieć, ale ciężko się o nim zapomina..
Większość mi mówi, że jestem niesamowicie silna, ale nie wiedzą ile ta siła mnie kosztuje..
Tak wielu rzeczy się boję, boję się jesieni i spadających liści
Boję się braku drugiego ramienia i ciepła..
Potrzebuje herbaty lub kawy wypitej już nie w samotności..
Potrzebuję Ciebie i Twoich ramion, które staną się moim domem..

Odtrącając czyjąś seksualność, kosztem własnej aseksualności odtrącamy uczucia. Zdrowiem jest dotyk, poczucie czułości, bliskości. Człowiek sam siebie nie połaskocze, a to o czymś świadczy, ludzie bez poczucia bliskości czują się samotni. Ludzie, samotni żyją krócej, a po stracie osoby ukochanej często przechodzą traumę. Czasem Cię przycisnę, dogryzę, ale im bardziej dogryzam, tym bardziej pożądam sercem, każdego dnia płaczemy za sobą w swych zwątpieniach. Choćby najbardziej zawiłych świadomościach, wiem, że chcę być przy Tobie, bo bez Ciebie zatracam swój sens. Kocham niezaspokojony głód twego serca, ból samotności, który prowadzi cię w moje ramiona. Oblicza twej krzywdy, rodzą pragnienie ukojenia tego bólu. Okradani z czasu, cennych sekund życia. Zbliżamy się do końca, bez ciebie jestem żebrakiem w mrokach świata, ocalony relikwią żywych wspomnień.

"Żarty skończyły się teraz
Nie wierzyłeś chyba że to trwać wiecznie
będzie - teraz musisz zebrać wszystko
co posiadasz w głębi swej duszy,
by głębokie nadzieje ożyły wszędzie,
byś nie przepadł bezpowrotnie w
zakamarkach ciemności, by głęboko
ukryta wiara mogła wykiełkować
teraz na gruncie zgnilizny mojej
nikczemności, by wszystko co dobre
i piękne ożyło naraz
Tyle lat życia - 20 - niewiele ?
potrzeba Ci było zrozumieć po części
podstawę prawdy wszystkiego, że życie
wieczne za życia nie ujmiesz w
tabelę, że ciało twoje należy do
gruntu ziemskiego i dusza twoja należy
do ducha wspólnego, że dusza
i ciało są metamorfozą, zmieniają się
w czasie jak ich przeznaczenie i że
jaźń jest ich wspólnym tworem - oazą
trwa bowiem po śmierci bezmiennie
więc wybacz mi Boże wszystkie
me grzechy."

Witaj moja znana mi nieznajoma. Napisz proszę, co tam u Ciebie słychać?
Odpowiadasz: Dwie tylko, ale nie tak naprawdę, wykończone schody po 10 latach ponad to już nie złamiesz. Chyba?
Ja pier….. kto by się spodziewał, że to dziewięć miesięcy, nigdy tyle czasu nie mijało, no cóż nie wiem jak to wytłumaczyć.
Sama, powinnaś się też wytłumaczyć, czemu tak długo czekałaś, na spełnianie tego marzenia i może dlatego to mnie trochę wkur.

https://www.youtube.com/watch?v=6vSjrAsn1Io

Pomimo to , że tyleż to czasu [...]

Do Ciebie
Czasami czuje się strach..
Potrzebuje się wolności.
Czasami chciałoby się uciec do ramion, które powodują, że czujesz się bezpieczniej.
Zgrywam twardą osobę, uśmiecham się, żeby nikt nie myślał, jak czasami łamię się wpół.
Jak bardzo czuję się samotna w tym świecie pełnym ludzi..
W świecie teatru.
Kolorowych strojów, ale smutnych wnętrz.
Uśmiecham się do ludzi.
A oni potem chcą mojej obecności..
Miłe to.
Miło jak ktoś pamięta o Tobie, chociaż Tobie się wydaje, że każdy zapomniał.
Czasami, a może częściej niż czasami mam ochotę uciec od tego wszystkiego, wyjechać z tego miasta i zacząć życie na nowo.
Zapomnieć o obietnicach, o których tyle słyszałam.
Usłyszeć nowe obietnice, ale te, które już będą spełnione.
Poznać Ciebie.
I wypić z Tobą herbatę lub kawę.
W miejscu, które stanie się naszym ulubionym.

Pojawiło się u was sporo reklam pomiędzy tekstami. Pewnie utrzymanie takiej przestrzeni słowa trochę kosztuje. Tak się teraz zastanawiam czy pisząc do was nie próbuję w jakiś sposób reklamować siebie. Może wszyscy już ulegliśmy wpływom reklamy i sami chcemy być także jej źródłem. Wiem tylko, że we wszystkim dobrze mieć umiar, a ja już drugi tekst u was zamieszczam. Czasami jednak wiedzieć a czynić to co innego. Miejcie się dobrze i do spisania.

W wielu sytuacjach wyobrażam sobie, że rzucam jakimś przedmiotem przed siebie. Sporo we mnie destrukcyjnego myślenia. U was się pewnie tak nie myśli. Ja jestem jednak na innym poziomie rzeczywistości. Co tu dużo mówić jest to niższy poziom. Osiemdziesiąt lat temu wybuchła na naszej planecie wojna. Wiele osób w niej chciało chyba wierzyć w górowanie nad innymi. Wiem, że u was takich wojen się nie prowadzi. Wyczytałem, że w aspekcie duchowym wszyscy są sobie równi i u was na pewno tego się przestrzega. Wiadomo czasami [...]

Do Ciebie
On..
Odwiedza mnie ostatnio w snach, częściej niż bym chciała..
Jest taki realny, że na nowo chciałabym się do niego wtulić.
Tak jak kiedyś..
Ale potem przytomnieję.
Budzę się z letargu i uczucia ogromnej tęsknoty za poczuciem, że ktoś jest. To tak wiele, a czasami wydaje się, że niewiele..
Ostatnio dużo się dzieje, podróżowanie to moja ucieczka, moje schronienie, nawet pociągi, które się spóźniają już mnie tak nie irytują, bo z tymi pociągami to trochę jak z życiem, czasami czekamy na coś, a to [...]

Do Ciebie
Czuję, że jeszcze się coś wydarzy, coś co spowoduje uśmiech na mojej twarzy i poczuję zapach szczęścia.
Czuję, że wszystko się jakoś ułoży pomimo tęsknoty, która mnie ogarnia.
Tęsknoty za lepszym dniem, chociaż ostatnio częściej się uśmiecham
Pomimo, że myślę, że słońce zaszło i już go nie ma
Jednak ono cały czas jest i ogrzewa moją twarz, dostarcza mi potrzebnych witamin
Szczęście jest blisko mnie, chociaż na ten moment odeszło ode mnie, jednak czuję, że cały czas jest blisko mnie.
Może czuję się pogubiona, między różnymi prawdami..
Jednak potrzebuję wysłuchania, takiego, który daje mi jedna osoba..
Wysłuchania i próby zrozumienia..

Ciekawe co tam u was słychać. Nasza planeta chyba się rozwija choć zależy pewnie na jaki aspekt się spojrzy. Ja się nie rozwijam, ale ostatnio pisze dużo listów. Mam nadzieję, że ktoś u was dobrze sortuje te wszystkie listy i nie plączą się wam różne planety w tych waszych segregatorach czy pies wie co wy tam macie. Ciekawe jakim rodzajem pisma wy tam dysponujecie. Pewnie znacie różne typy pisowni i układów znaków. W sumie jakby to wszystko zliczyć to wychodzi pewnie spora liczba. Chciałem uprzejmie donieść, że taki jeden Ast Voldur pisał na tej stronie z której jest przesyłanie, że nie lubi misjonarzy. Ciekawe jaką wy tam macie obecnie misję u was w centrali. Dziękuję za możliwość kontaktu z wami. Mam nadzieję, że dotrą do mnie od was jakieś ciekawe treści, a przecież dobrze wiecie, że do mnie czasem ciężko się dociera.

Pozdrawiam.

Ciągnie mnie do rymowania. Chciałbym napisać coś co porusza i nie irytuje. Chyba niektórzy tu mają mnie za nienormalnego. Ciekawe czy to dlatego, że napisałem, iż taki jestem? Zastanawiam się jak sobie dziś organizujecie wieczór. Ładnie tu to nawet wystroiliście. Kolory są spokojne. Wszystko schludnie i elegancko. Nie mogę co prawda niczego skasować ani edytować, ale trzeba uczyć się cierpliwości i doceniać to co się ma. Mam nadzieję, że życie nie daje wam bardzo w kość. Mnie trochę dało, ale chyba po to bym się uspokoił. Fajnie, że mogę do was pisać. Miejcie się dobrze a jak będzie niedobrze to też się miejcie, bo w sumie dobrze to cały czas raczej nie jest.

Pozdrawiam Trzykropek

Dzięki Tobie otworzyłam oczy szerzej. W końcu wyrywam sie z samotnego świata, w którym tkwiłam bo myślałam, ze tak ma byc, ze taki ma byc moj los.. Zapominając w tym wszystkim o samej sobie. Zapominając, ze mam własne życie do przeżycia. Zobaczyłam, ze jestem tylko jakims tam słabym dodatkiem do czyjejś gry... nie chce więcej byc takim dodatkiem. Chce z kimś na równo współtworzyć taka grę. W gorszym i lepszym momencie bo to na tym to wszystko polega...
Mieć wsparcie i ciągnąć sie ku gorze i jak red bull dodawać sobie skrzydeł nawzajem.

Do Ciebie
Boję się jutra.
Pustka bywa przytłaczająca.
Boli mnie cisza i brak drugiego ramienia.
Jednak nie szukam żadnego drugiego ramienia, bo boli kiedy nagle to ramie znika..
Uśmiech wtedy też gdzieś się traci i śmiech.
Jednak gram dobrze, bo ludzie mi wierzą i mówią, że cudownie wyglądam i chyba coś dobrego mnie w życiu spotkało.
A ja wtedy uśmiecham się smutno i nic nie mówię.
Utrata drugiej osoby jest ciężka, ale chyba trzeba się z nią pogodzić..
I zacząć jakoś żyć..
Na nowo poukładać sobie to życie..
Zapełnić na nowo wieczory, popołudnia i poranki..