list do....

Zabłądziłam.
Wszystkie moje drogi okazały się niejasne.
Nie moje.
W tej bitwie zgubiłam siebie.
Zgubiłam Ciebie.
Zwątpiłam w nas.
Tak niewiele musiałam dać z siebie żeby uwierzyć.
Być.
Kleić.
Naprawiać.
Nie rozumiem mnie, więc jak Ty mógłbyś zrozumieć.
Tak dalekie stało się to nasze 'my'.
Tak niejasne.
Nie ostre.
Obce.
Dzisiaj wiem, że konsekwencje są zbyt wielkie.
Potrzebuję Ciebie.
Bo Ty - moje 'wszystko' odeszło.
Moje definicje straciły sens.
Moja miłość.
Powietrze...
Brakuje mi go, bo brakuje mi Ciebie.
Usycham.
Więdnę.
Nie jestem.
Tobą chcę tylko oddychać.
Dla Ciebie budować.
Dla nas cierpieć.
Pomimo bólu, bo większy jest gdy Cie nie ma.
Zamknęłam serce dla świata.
Nie istnieje.
Zgłupiało.
Umarło.
A Ciało odseparowane od całej reszty.
Mechaniczne.
Wstaję.
Idę.
Nie istnieje.
Blednę.
Bez
Ciebie...
Mam nowy cel. Z tobą, przy Tobie.
Wróć - oddaj mi oddech.
Wróć - pokoloruj me sny.
Ty - moja siło.
Ty - moja wiaro.
Ty - moje szczęście.
Jedyne.
Odrzuciłam siebie, kiedy odrzuciłam nas.
to moja pustka, nie istnienie.
Wróć - poskładaj mnie kawałek po kawałku.
Znikam...
Zostań tu.
Każdy sen budzi mnie.
W każdej łzie Ciebie słyszę.
Twój głos.
Znikam...
Napraw mnie...