Tak często się boisz.
Czasami mam wrażenie, że zbudowana jesteś ze strachu, którego nikt nie dostrzega.
Maskujesz go idealnie, jednak kiedy nadchodzi wieczór, ten zdradliwy wieczór, kiedy zostajesz nagle sama ze sobą, ze swoimi strachami, smutkami, niepewnościami - coś w Tobie pęka...
Ciągle się do kogoś porównujesz, boisz się, że odejdą od Ciebie ludzie, na których Ci zależy.
Boisz się, bo już to przeżyłaś. Nie raz.
A Ty ufasz. Za bardzo.
I się angażujesz, chociaż tego też się obawiasz. Czy powinnaś, czy druga osoba tego chce, czy Ty jej nie męczysz.
I tak układasz sobie wieżę z tych twoich strachów i jest coraz wyższa i wyższa..
I Ciebie to męczy.. Chciałabyś ją zburzyć, ale pamiętasz słowa, przeszłość..
Jednak uwierz mi, że na świecie jest druga osoba, która zburzy te Twoje klocki strachu.
Pokaże Ci, że nie musisz się ciągle bać, że ona będzie..
Ale to będzie proces, który musisz przejść.
Staraj się nie mnożyć tych swoich strachów, nie oswajać ich...
Bo na świecie ostatnio już i tak za dużo jest strachliwych oczu i drżących głosów.