Od kogoś
……Spragniony czucia miłości……
O tak! Jakże pięknie ubieramy miłość w słowa. Nie tylko ubieramy, ale też serce i dusze wciskamy w nią na siłę. I po co to wszystko? Przecież miłość niczym kobieta najpiękniejsza jest naga. Czemu z takim uporem chcemy ją nasycić jakimiś cechami, zdefiniować, opisać? Czy sama w sobie nie definiuje się wystarczająco? Czy nie można jej czuć bez tej całej otoczki ognia, niepewności i szaleństwa? Przecież jak jest miłość, to jest cały czas w nas w środku. Jak śpimy, jak jemy, oddychamy, pracujemy, pieprzymy, marzymy. Jest z nami do końca i nie podobna gubić jej gdzieś po drodze.
13 May 2016, 13:02
Warto pomyśleć nad Twoim tekstem. Na pierwszy odbiór - fakt, kobieta najpiękniejsza jest naga:)
13 May 2016, 00:04
Tysiące lat i setki wielkich filozofów nie dały żadnego światła w tej kwestii, a przynajmniej nie większego od tego, do którego każdy człowiek przez dłuższą chwilę zadumy dojdzie. Także zgadzam się sprawa totalnie "niezrozumiana" dlatego też podkreślam, że ja osobiście w to "wierzę"
12 May 2016, 23:58
W tej kwestii wierze w pewnego rodzaju determinizm. Każdy rodzi się z ową miłością, gdzieś tam ukrytą i póki nie pozna odpowiedniej, tej jednej osoby, ona sama się nie uaktywni. Jeżeli nie uda mu się to do końca życia, nie znaczy, że jej w sobie nie miał. To taki częściowy perfekcjonizm zarazem ;)
12 May 2016, 23:17
Nie można jej nie mieć, można jedynie "jeszcze nie mieć" (lub jeszcze nie znaleźć)