Ostatni zapis w notesiku

Tęsknię za Twoim głosem, za tym jak potrafiłaś uspokoić wszystkie moje myśli i za Twoim spojrzeniem, w którym tonąłem jak w oceanie. Mimo wszystko żyję i mam się dobrze. To nic, że tylko w dzień.
Wczoraj przysłali ostatnią paczkę z Twoimi rzeczami. To wszystko trwa tak długo. Wydawałoby się, że ta Szwajcaria wcale nie jest tak daleko, jednak procedury dodają kilometrów. Razem z Twoim tatą otworzyliśmy karton zaklejony czerwoną taśmą i przejrzeliśmy powoli zawartość. Na dnie znalazłem Twój niebiesko-zielony notesik. Zdążyłaś zapisać tylko kilka stron. Większość wpisów była skierowana pod moim adresem. Przeczytałem je w ciszy. To nie był łatwy moment, ale wytrzymałem. Dopiero, gdy otworzyłem ostatnią stronę i przeczytałem jedno jedyne zdanie, które na niej napisałaś, coś we mnie pękło. Płakałem, to były jednak dobre łzy. Wiem teraz, że byłaś gotowa i wiem, że ja jestem gotowy, by żyć dalej.
Wieczorem, już po zmroku byłem u Ciebie, zresztą wiesz. Rozmawialiśmy przecież. Dziękuję, że trzymałaś mnie z góry za ramię, gdy klęczałem przy grobie ściskając w dłoni małą karteczkę z Twoim ostatnim wpisem. Nigdy nie zapomnę tych słów:

Kocham cię i wiem, że te dwa słowa będą moimi ostatnimi myślami.

PS: Mam nadzieje, że podobają Ci się kwiaty. Nie udało mi się tym razem znaleźć Twoich ulubionych niezapominajek, ale naprawię ten błąd następnym razem.