List do S.

Po pierwsze; dziękuję. Cały ten wspólny czas był cudowny i jeżeli czegokolwiek żałuję to tego, że nie powiedziałam słów, które teraz piszę, gdy miałam okazję. Nie żałuję, że mieliśmy tak mało czasu razem. Tak miało być. Ty masz swoje życie, dziewczynę, którą kochasz z wzajemnością. Masz swój własny, odległy świat, do którego nie mogłabym należeć. Nawet bym nie chciała.
Ja też mam kogoś. I choć jest w tym wiele wątpliwości, nie waham się. Mój świat, mimo że otwarty na oścież nie zaakceptowałby Cię.
Jednak gdybyśmy byli razem jeszcze choćby kilka dni, nasze światy zaczęłyby się przenikać i odkrywać nawzajem, a tego żadne z nas nie potrzebowało i nie chciało, bo było to nierealne.
Gdy byliśmy razem, mieliśmy to co chcieliśmy, czego oboje potrzebowaliśmy. Dla NAS nie istniało jutro i ani ja, ani Ty go nie szukaliśmy.
Dzieliliśmy bliskość jaka niedana jest wielu parom, ale to nic nie znaczyło. Wtedy było wspaniale, ale…nie pozostawiło to tęsknoty, ale miłe wspomnienia.
To wszystko wiesz, czujesz . widziałam to w Twoich oczach, gestach, słyszałam w głosie. Wiem, że właśnie z tych powodów nie powiedziałeś mi o Niej. Tak samo jak nie chciałeś opowiadać o swoim jakże smutnym życiu… Ja też nie za wiele mówiłam o sobie, a o Nim nic nie wiedziałeś.
Proszę; zapomnij o mnie teraz, zostaw w spokoju między kartami wspomnień. Do następnego roku. Wtedy znów na jedenaście dni staniemy się dla siebie kimś niezwykłym i niespotykanym.
Jedenaście dni… To tak mało i tak wiele. Ale każde z nas ma marzenia i mogą się one stać dla nas przeszkodą. Nie będę tych dni wyczekiwać. Jak nadejdą to zespolę przeszłość z teraźniejszością. Dopiero wtedy.
Kiedyś powiedziałeś, że jeśli mężczyzna pragnie by dziewczyna była Aniołem, to musi stworzyć dla niej Niebo. Mam nadzieję, iż Ona wie, że dajesz jej niebo, że z Tobą jest najwspanialszym Aniołem. Jeśli tego nie docenia, nie widzi, to nie zasługuje na Ciebie.
Życzę Ci szczęścia, a niewiele osób tak jak Ty na nie zasługuje.
Kazia