List: Rozpoczęło się.

“ Pędzimy gdzieś, na oślep wciąż
Nie wiedząc, którą wybrać z dróg
Bo w każdą z nich wdeptane są
Wczorajsze ślady naszych stóp

Lecz niedaleko stąd jest kres
To przecież jakieś wyjście jest
W pajęczej sieci zwykłych dni
Kropelka rosy, ja i Ty"

Witaj moja znana mi nieznajoma. Napisz proszę, co tam u Ciebie słychać?

Piszesz, że to za namową "BLONDYNY".

http://www.youtube.com/watch?v=4I4HzHSbCfs

Ja słyszałem, że Ona teraz po lewej stronie siedzi i urbanistyką się zajęła czy stolarstwem, nie pamiętam.

No i stałem tak , a Ty znów pomogłaś mi, krzykiem swym nakierowałaś mnie na odpowiedni zjazd.
No i tak nadal prosto i prosto pod górę i z góry szybko i wolno z przystankami i bez spoczynku.
Słyszałem, że u drogi Twej szkła i kamienie pokończyły się i na nową prostą wychodzisz w trzecią młodość już teraz wchodzisz i jest Ci dobrze i czujesz się świetnie, odkrywasz wiele i czujesz, że tyle lat to jeszcze niewiele, że żyć jeszcze można całą parą i śmiać się więcej i śpiewać swoją przewodnią piosenkę i pierś do przodu i głowa do góry , można porzucić samotność chwycić kogoś za rękę.

http://www.youtube.com/watch?v=gGhA-qurTrQ

Lecz zapomniałaś jak w pośpiechu, zła na mnie, zamknęłaś drzwi przede mną i zatarasowałaś łóżkiem, wchodząc pod pierzynę zamilkł Twój głos.
Jak na razie idę tą drogą celu nie widząc, lecz jak dojdę, to na pewno Ci o przygodach w listach opiszę.

http://www.youtube.com/watch?v=JeQzWbtAkKg

"Złamania proste zrastają się szybciej i bez komplikacji. "

A więc napisz mi, co tam słychać u Ciebie moja Droga znana mi nieznajomo.

Pozdrawiam serdecznie i wysyłam całusa.

Ps: Łękotki Cię nie bolą?