List do Kogokolwiek
Nie zaspokajam apetytu na słowa. Możesz mnie przeczytać w oczach porzuconego psa. W nich spóźniam się na każdą śmierć. Widzę nimi jak próbujesz zdążyć na jakiś wiersz. Nie spiesz się. Zaraz w łeb sobie palnę jakimś żartem i wyjdę pozować do życia. Kocham nieczytelnie.
Jedna z Wielu
P. S. Na ostatnią chwilę nie przynoś żywych kwiatów. Są takie sztuczne. I jeśli możesz, powstrzymaj się od honorowej salwy śmiechu.
15 April 2016, 19:44
Burza w mózgu... Porusza, gdyż jak sądzę jest efektem odczuć wewnętrznych, a nie oczekiwaniem jakichkolwiek ocen.
Poza tym wzbudza refleksje, wcale nie nastrajające do salwy śmiechu.
Wiesz Nicol, Ci "Którzykolwiek", w tym ja powinni się czuć wyróżnieni, że się z nimi swoimi odczuciami podzieliłaś.
Ja się tek czuję...:-)))
15 April 2016, 09:39
Wzruszyłaś mnie Nicol, ot tak po prostu i tak niezwykle inaczej.
Dziękuję Ci za ten list, będę go nosić blisko serca.
15 April 2016, 04:23
pisane
jak większość tekstów tutaj
pod publikęsą słowa jak śnieżna kula
nie te
14 April 2016, 14:35
Czasem, nosi mnie podobnie, ale kiedy życie da w d... trudno nie popadać w refleksję.
Może niekoniecznie życie, ale choćby otaczająca rzeczywistość, do torsji niesmaczna...Z kochaniem, to chyba masz rację, bo lepiej nieczytelnie, niż czytelnie, a z bykami...
Sorry za brednie, a na kwiaty nie licz, za to uśmiech mój masz zawsze ;)