bezsenność
Nie potrafię już mówić. Nawet spojrzenie pozostało bez wyrazu. Czasem zdaje mi się, że wyśniłam cię z marzeń i tak naprawdę nigdy realnie mi się nie przydarzyłeś. A jeśli to prawda to wykradłam cię bogom, nogi włożyłam w kałuże, głowę zostawiłam w chmurach. Byłeś jednym z tych pragnień, po które sięga się głodną ręką i zatapia w kobiecości. Nie pamiętam ile razy uciekałam, płoszyłam spojrzenia, ulotna jak chwila, niedokończona jak muzyka... Nadałam Ci tysiące znaczeń, ale żadnym z nich nie obdarowałam siebie. Teraz nie wiem po co się w Tobie odmieniłam, dlaczego schodząc głębiej tak bardzo się pogubiłam... Nawet miejsca kiedyś nas pełne stają się tak puste ode mnie.
11 952 wyświetlenia
86 tekstów
26 obserwujących