Dość

Najgorsze jest to, że nie mam komu się wyżalić, że spadam jak Ikar w dół nocami.
Najgorsze jest to, że gdy zapada zmrok odzywa się się świat, który za dobrze znam, odzywa się myśl nie ta żeby spać, lecz się wyautować z każdego nowego dnia.
Najgorsze jest to, że zostałam z niczym, została mi kartka i te długopisy, zbieram smutne myśli, staram się zapisać, co do jednej z nich, ale nie zawsze mogę bo ciekną łzy, nie zawsze wszystko spisze poprawnie wiesz o tym dobrze skarbie , ile już wyrzuciłam źle zapisanych kartek, robię tak każdej nocy i się nie poddaje, nie mam już siły się zastanawiać czy do żyje ciepłego poranka.
Nie chcę tak żyć, jak w zaklęciu, gdy nastaje mrok życie nagle nie ma sensu.
Ciągle udawać, chować się za maską, wiesz o czym mówię jeśli masz to samo.
Jeśli jednak uważasz że życie to bajka, to punkt dla ciebie nie cierpisz tak jak ja.
Każdy chce żyć, lecz nie ja, oddam ci swoje lata, jeśli bym wiedziała jak je rozdać już byś mógł wiecznie tu zostać. Dziś chce odejść, jak co noc, lecz czemu się budzę skoro mam wszystkiego dość.
Nikt nie rozumie, nikt nie wie co czuje, a jeśli wiesz to wiesz o czym mówię