" Mój Miły " XIV

01.04.2020

Mój Miły,
Mój Jedyny!

Nie wiedzieć czemu, pierwszą myślą jak tylko się obudziłam byłeś Ty. Nie będę wspominać, że też odwiedzasz moje sny.
Ciiiiii...
Co się dzieje, świat szaleje, ja się śmieję?
Więc nie czekając zbyt długo, Anioła nakarmiłam, teraz czujnie śpi.
A Ja piszę do Ciebie Mój Miły, piszę do Ciebie ten list, pijąc kawę zbożową jest smaczna, delikatna. W momencie w którym piszę słońca promienie zabawnie tańczą w szparze między drewnianymi drzwiami. Lubię te śmieszne niedoskonałości w drzwiach.
Pokój w którym teraz jestem jest przyciemniony, gdyż mój Anioł śpi.
Więc zabawne słońca promienie tańczą tylko dla mnie, próbując dostać się do mrocznego pokoju. Wygląda to zjawiskowo, jakby Anioł Złocistego Promienia chciał wejść tak na siłę. Puka, stuka, sztuczek używa, by rozświetlić pokój. Tak bardzo chce zaistnieć. Pięknie to wygląda. Radość poranka, chyba muszę otworzyć drzwi i wyjść mu naprzeciw. Szkoda, że tego nie widzisz.
Nie tych drzwi ze swoimi niedoskonałościami, tylko tego słońca zabawnie tańczącego.
Podłoga przy drzwiach wygląda tak jakby ktoś złoty dywan położył bym mogła nim kroczyć.
Po cichu wymknę się z pokoju...pójdę do słońca, przywitam je, a ono odwdzięczy mi się ciepłem którego potrzebuję.
Mam na sobie letnią koszulę i zimno mi.
Tak rozpoczynam swój dzień...pisząc, czytając i uśmiechając się.
Ciekawe co u Ciebie, jak Ci noc minęła?
Zaznałeś spokoju, wszystko dobrze u Ciebie?.
Słońcem się zachwyciłeś wstając wcześnie?
Zachwyt mój poranny ślę.
Pozdrawiam serdecznie Cię.

Czekam, tęsknie - pewnie o tym wiesz, powtarzam się ehhhhh.

Czekoladowa Ja.

14/366