Do Mojej Matki Ziemi

Matko Ziemio, w woalu otoczonym słońcem
Twoje włosy jako rzeki jasnością tętniące
Skórę masz delikatną, niczym kwiat jabłoni
Z Twego łona powstaliśmy, z boskiej dłoni

Ty w drzewie oblicze milczące skrywasz
W chwilach trudnych z miłością przybywasz
Ciebie w twarzy zmęczonej rodzicielki odnajduję
Jakież masz serce łagodne, tego nie pojmuję

Matko, która czuwasz nad domowym ogniem
Sprawiaj, niech nadzieją zawsze mocno płonie
Oddalaj od nas smutki i zmartwienia
Przejawiaj w nas przez swe trwanie - głęboki sens istnienia