PS Pamiętaj, że Cię kocham!

Kochany... Pawle...
Minęło sporo czasu, odkąd nie przyjęłam Twoich oświadczyn, mam nadzieję, że mimo wszystko się pozbierałeś i korzystasz z uroków życia.
Chciałam Ci tylko wyjaśnić, że zawsze kochałam i nadal kocham, ale nie mogłam powiedzieć 'tak'.
Pamiętasz, dzień kiedy byłam u kardiologa, po długich badaniach, dzień przed Twoimi oświadczynami dowiedziałam się o nowotworze serca, który jest tak zaawansowany, że nie można go było wyleczyć.
Nie chciałam w to nikogo mieszać, a przede wszystkim zależało mi, aby Ciebie, Pawle, nie ranić.
Postanowiłam, że zakończę ten związek, by nie narażać Cię na dalsze smutki.
W szpitalu było mi dobrze, świetnie się mną opiekowali. Mimo, że ból był ogromny, kazali bym się nie poddawała, abym żyła nadzieją.
Trudne to było zadanie, kiedy człowiek ledwo potrafił sięgnąć choćby po odrobinę tlenu.
Niestety następne badania nie są dobrymi dla mnie wiadomościami, ale przestałam się tym interesować.
Codziennie modlę się tylko o to, aby Tobie żyło się lepiej
Chciałabym Ci więcej napisać, ale ręka już za bardzo mi drży, a powieki same się zamykają, pamiętaj tylko, Pawle, że jesteś wspaniałym człowiekiem i podarowałeś mi miłość, której nigdy nie zapomnę.

Twoja na zawsze
Aleksandra

PS Ten list zapisałam dla Ciebie w testamencie, by po mojej śmierci, został dla Ciebie, kochanie. Kocham cię! Będę teraz ja niższa, patrzeć na Ciebie z góry.