`Uwięziony w sieci`

(Inne miejsce, inny czas, zupełnie inny ja).
W sercu i głowie ogromna pustka
nie potrafię więcej pisać wyrażając duszą siebie,
gdy serce zamknięte w klamry samotności,
a myśli wciąż biegną do Ciebie.
Jestem jednak wdzięczny darowanym
przez los przepięknym chwilom ,
jedną z tych piękniejszych było
pojawienie się w moim życiu Was-
Osób wspaniałych, wrażliwych ,
pełnych ciepłych myśli .
Dusz szukających piękna w poezji
i wyrażających nią swoje wyjątkowe uczucia ...
Wdzięczny również za każdy
najmniejszy skrawek Waszego życia
w którym okazywaliście wrażliwość serc
ogrzewając nimi będące w potrzebie moje,
gdy przygasał w nim płomień nadziei na lepsze jutro,
za każdą radość czy smutek,a nawet wspólne dołeczki
dzielone przez wszystkie te lata.
Zrozumiałem jednak, że chwile spędzone
na przeróżnych portalach społecznościowych
to czas, który zabierałem swoim bliskim
czas bezpowrotnie stracony,
gdzieś po drodze zatraciłem sens życia,
pogubiłem się , zapomniałem co liczy się najbardziej ...
Zrezygnowałem z realizacji swoich marzeń,
spychając również w przyszłość szczęście najbliższych
wmawiając sobie że kiedyś im to wynagrodzę ,
niestety chwile te bezpowrotnie przelały mi się między palcami,
są teraz jak rozbite na drobne kawałki `lustro naszego życia`
którego nie da się już poskładać w jedną całość .
Odchodzę, sam nie wiem...może nie na zawsze,
ale na jakiś czas poszukać swojego szczęścia,
by nie zaprzepaścić całkiem miłości
która jest tuż obok ,a jednocześnie tak daleko .
Odchodzę, by w ciszy we wnętrzu własnej duszy
na powrót odnaleźć tego lepszego mnie
z mniejszą ilością wad i skaz, tego mnie mniej zagubionego,
który potrafił cieszyć się najmniejszymi
nawet drobiazgami będącymi darami od losu ,
a które przestałem już dostrzegać zaślepiony gonitwą
za niematerialnymi rzeczami i żyjąc innych złudzeniami .

Pamięci Wszystkich tych `Zagubionych w sieci Dusz` które poznałem.

aut.~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
(proszę się nie doszukiwać drugiego dna :) )